Amama Mbabazi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amama Mbabazi

Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1949 Mparo
Premier Ugandy
Okres	od 24 maja 2011 do 18 września 2014
Przynależność polityczna	Narodowy Ruch Oporu
Poprzednik	Apolo Nsibambi
Następca	Ruhakana Rugunda
Multimedia w Wikimedia Commons

Amama Mbabazi (ur. 16 stycznia 1949 w Mparo), ugandyjski polityk i prawnik, minister obrony, minister sprawiedliwości w latach 2006–2011. Premier Ugandy od 24 maja 2011 do 18 września 2014.

Amama Mbabazi urodził się w 1949 w miejscowości Mparo w dystrykcie Kigezi (ob. dystrykt Kabale). Ukończył prawo na Uniwersytecie Makerere w Kampali, a następnie studia podyplomowe z zakresu praktyki prawniczej w Law Development Centre w Kampali. Po studiach został członkiem Uganda Law Society^[1].

Pod koniec lat 60. XX wieku zaangażował się w działalność polityczną, współtworząc lewicującą organizację studencką. Gdy w 1971 do władzy doszedł Idi Amin, wstąpił do podziemnego ruchu Uganda National Liberation Army (UNLA), sprzeciwiającego się jego rządom. Pełnił w nim funkcję sekretarza. Współpracował z jednym z głównym przywódców UNLA, Yowerim Musevenim, a w latach 1978-1979 był jego osobistym doradcą. Jednocześnie, w czasie prezydentury Amina pracował w Izbach Prokuratury Generalnej (1976-1979) oraz pełnił funkcję sekretarza Ugandyjskiej Rady Prawa (Uganda Law Council)^[1].

Po obaleniu Amina w 1979 został dyrektorem służb prawnych UNLA. W lutym 1981, po objęciu władzy przez Miltona Obote, w wyniku wewnętrznych podziałów i konfliktów w UNLA, opuścił kraj i udał się na wychodźstwo. Początkowo znalazł się w Kenii, a następnie przeniósł się do Szwecji. Razem z Musevenim współtworzył struktury Narodowego Ruchu Oporu (National Resistance Movement, NRM)^[1].

Po dojściu do władzy przez Museveniego w 1986 objął funkcję szefa Organizacji Bezpieczeństwa Zewnętrznego (External Security Organisation), tworząc w ten sposób służby wywiadowcze kraju (1986-1992). Od 1992 do 1998 zajmował stanowisko ministra stanu ds. obrony, a następnie ministra stanu ds. współpracy regionalnej (1998-2002)^[1]. W kolejnych latach pełnił funkcję ministra obrony^[2]. W czerwcu 2006 został mianowany ministrem bezpieczeństwa, którym pozostał do maja 2011. Pełnił także funkcję sekretarza generalnego Narodowego Ruchu Oporu^[3][4].

24 maja 2011 prezydent Yoweri Museveni mianował go nowym szefem rządu^[4]. 25 maja 2011 jego kandydaturę oficjalnie zatwierdził parlament^[5].