Amelia Hanowerska (1783–1810) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amelia Hanowerska

Amelia Hanowerska w 1797 roku, mal. William Beechey
księżniczka Wielkiej Brytanii i Hanoweru
Dynastia	hanowerska
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1783 Windsor
Data i miejsce śmierci	2 listopada 1810 Windsor
Ojciec	Jerzy III Hanowerski
Matka	Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz
Multimedia w Wikimedia Commons

Amelia Hanowerska (ur. 7 sierpnia 1783 w Windsorze, zm. 2 listopada 1810 w Windsorze) – najmłodsza z piętnaściorga dzieci Jerzego III Hanowerskiego króla Wielkiej Brytanii i elektora Hanoweru i jego żony Zofii Charlotty z Meklemburgii-Strelitz.

Urodziła się 7 sierpnia 1783 roku w rezydencji Royal Lodge w Windsorze. Była ulubionym dzieckiem króla Jerzego, który często nazywał ją Emily. Podobnie jak jej starsze siostry, wychowywała się w odcięciu od świata, chroniona sztywną etykietą. Spotkania z osobami spoza dworu były bardzo rzadkie. Mimo to Amelia Hanowerska poznała o 21 lat starszego generała Charlesa FitzRoya, młodszego syna Charlesa FitzRoya, i zakochała się w nim. Snuli oni podobno nawet plany matrymonialne, ale na ich drodze stanęła królowa Charlotta, która kategorycznie zakazała córce dalszych spotkań z FitzRoyem.

Amelia Hanowerska zapadła na zdrowiu w 1795 r. Zdiagnozowano u niej gruźlicę oraz różę. Przyczyną jej śmierci w 1810 r. w Augusta Lodge w Windsorze była prawdopodobnie ta pierwsza choroba. Jej śmierć załamała starego króla Jerzego, który po raz kolejny popadł w obłęd (w 1811 r.), z którego nie wyzdrowiał aż do śmierci^[1]. Amelia Hanowerska została pochowana w St George’s Chapel w Windsorze.

• Charles Phillips: The Illustrated Encyclopedia of Royal Britain. John Haywood, Richard G. Wilson (konsult.). New York: Metro Books, 2011. ISBN 978-1-4351-1835-5. Brak numerów stron w książce