French
DeutschAndrzej Fonfara (bokser) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Pseudonim | Polish Prince |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 189 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 37 |
| Zwycięstwa | 31 |
| Przez nokauty | 19 |
| Porażki | 5 (3 KO) |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 1 |
| |
| Strona internetowa | |
Andrzej Fonfara (ur. 4 listopada 1987 w Białobrzegach[1]) – polski bokser, były mistrz świata IBO w wadze półciężkiej.
Kariera bokserska
[edytuj | edytuj kod]Kategoria półciężka
[edytuj | edytuj kod]3 czerwca 2006 w Ostrołęce Fonfara stoczył swoją pierwszą walkę na zawodowym ringu. Pokonując na punkty 39:39, 40:37 i 40:36 Słowaka Mirosława Kubika (0-3-0, 0 KO).
30 kwietnia 2010 zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata organizacji WBC Youth w bokserskiej wadze półciężkiej, pokonując Rogera Cantrella[2].
20 maja 2011 zdobył wakujący pas WBO NABO, nokautując w siódmej rundzie Anthony′ego Russella[3].
16 marca 2012 pokonał w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut Byrona Mitchella, zdobywając tytuł zawodowego Mistrza Stanów Zjednoczonych federacji IBO[4][5].
13 lipca 2012 odniósł swój dotychczasowy największy sukces, wygrywając po 10 rundach jednogłośnie na punkty (stosunkiem 99:91 i dwukrotnie 97:93) z byłym mistrzem świata wagi półciężkiej IBF Glenem Johnsonem[6][7].
16 listopada 2012 zdobył tytuł Mistrza Świata federacji IBO w kategorii półciężkiej, pokonując przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Toma Karpency’ego. Już w pierwszym starciu Amerykanin zaliczył dwa nokdauny. Od drugiej rundy Fonfara walczył ze złamaną ręką. W siódmej rundzie po ofensywnej akcji Karpency przewrócił się, zgłaszając następnie kontuzję barku i zrezygnował z dalszej walki[8][9][10][11].
16 sierpnia 2013 na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago wygrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Hiszpanem Gabrielem Campillo. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.
6 grudnia 2013 w UIC Pavilion w Chicago wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Kolumbijczykiem Samuelem Millerem (26-7, 23 KO)[12].
24 maja 2014 w Montrealu zmierzył się z Adonisem Stevensonem (23-1, 20 KO) w walce o pas mistrza świata federacji WBC. Polak przegrał jednogłośnie na punkty, sędziowie punktowali 115:110, 115:110 i 116:109 dla Kanadyjczyka[13].
1 listopada 2014 w UIC Pavilion w Chicago pokonał na punkty w stosunku 97:93, 98:92 i 97:93 Francuza Doudou Ngumbu[14].
18 kwietnia 2015 w kalifornijskim Carson Fonfara wygrał poprzez techniczną decyzję sędziów w dziewiątej rundzie z byłym mistrzem świata WBC kategorii średniej Meksykaninem Julio Césarem Chávezem Jr. (48-1-1, 32 KO), zdobywając międzynarodowy pas WBC International. Przed przerwaniem walki prowadzący na punkty (89:80, 88:81, 88:81) Polak lewym sierpowym, posłał rywala na deski w dziewiątej rundzie[15]. Walka została uznana przez wortal boxingscene.com za pięściarską niespodziankę półrocza 2015[16].
16 października 2015 w UIC Pavilion w Chicago w pierwszej obronie międzynarodowego pasa WBC International zmierzył się z byłym mistrzem świata organizacji WBO Nathanem Cleverlym (29-2, 15 KO). Po bardzo dobrym pojedynku pokonując Walijczyka jednogłośnie na punkty 115:113 i dwukrotnie 116:112[17].
18 czerwca 2016 niespodziewanie przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Amerykaninem Joe Smithem Jr (21-1, 17 KO), tracąc pas WBC International.
4 marca 2017 udanie powrócił na ring, pokonując przez techniczny nokaut w 10 rundzie byłego dwukrotnego mistrza świata Chada Dawsona (34-4, 19 KO). Do momentu nokautu Polak przegrywał na kartach punktowych u wszystkich sędziów.
2 czerwca 2017 stanął do rewanżowego pojedynku z Adonisem Stevensonem (28-1, 23 KO). Tym razem walka od początku miała jednostronny przebieg, a Polak został poddany przez swój narożnik już w drugiej rundzie.
Kategoria junior ciężka
[edytuj | edytuj kod]16 czerwca 2018 w Warszawie zadebiutował w kategorii junior ciężkiej walką z Ismaiłem Sillachem (25-6, 19 KO). Wygrał ten pojedynek przez techniczny nokaut w 6 rundzie.
Wszedł w skład kolektywu DIIL Gang[18].
W lutym 2019 ogłosił zakończenie kariery[19].
Kategoria ciężka
[edytuj | edytuj kod]W lutym 2024 dziennikarz Przemysław Garczarczyk poinformował kibiców za pośrednictwem portalu X, że Fonfara powróci do ringu po 6-letniej przerwie[20]. 21 lipca 2024 Fonfara znokautował w drugiej rundzie Brazylijczyka, Fabio Maldonado. Starcie odbyło się w wadze ciężkiej[21].
Lista walk zawodowych w boksie
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstwo | 31–5 (1) |  Fabio Maldonado | KO | 2 (6) 2:47 | 21 lipca 2024 |  Willowbrook (Kalifornia) | Debiut w wadze ciężkiej. |
| Zwycięstwo | 30–5 (1) |  Ismail Sillakh | TKO | 6 (10), 2:14 | 16 czerwca 2018 |  Hala Torwar, Warszawa | |
| Przegrana | 29–5 (1) |  Adonis Stevenson | TKO | 2 (12), 0:28 | 3 czerwca 2017 | Bell Centre, Montreal, Quebec | Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 29–4 (1) | Chad Dawson | TKO | 10 (10), 0:38 | 4 marca 2017 | Barclays Center, Nowy Jork | |
| Przegrana | 28–4 (1) | Joe Smith Jr. | TKO | 1 (10), 2:32 | 18 czerwca 2016 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Utrata mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 28–3 (1) |  Nathan Cleverly | UD | 12 | 16 października 2015 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Obrona mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 27–3 (1) |  Julio César Chávez Jr. | RTD | 9 (12), 3:00 | 18 kwietnia 2015 | StubHub Center, Carson, Kalifornia | Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 26–3 (1) |  Doudou Ngumbu | UD | 10 | 1 listopada 2014 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Przegrana | 25–3 (1) | Adonis Stevenson | UD | 12 | 24 maja 2014 | Bell Centre, Montreal, Quebec | Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 25–2 (1) |  Samuel Miller | KO | 2 (10), 0:58 | 6 grudnia 2013 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 24–2 (1) |  Gabriel Campillo | KO | 9 (12), 1:37 | 16 sierpnia 2013 | U.S. Cellular Field, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 23–2 (1) | Tommy Karpency | TKO | 7 (12), 0:57 | 16 listopada 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata IBO w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 22–2 (1) |  Glen Johnson | UD | 10 | 13 lipca 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 21–2 (1) | Byron Mitchell | TKO | 3 (10), 1:03 | 16 marca 2012 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata USBO w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 20–2 (1) | Phil Williams | KO | 3 (10), 1:25 | 16 grudnia 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 19–2 (1) | Jose Spearman | TKO | 2 (8), 1:20 | 23 września 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 18–2 (1) | Anthony Russell | KO | 6 (10), 2:46 | 20 maja 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata WBO-NABO w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 17–2 (1) | Ray Smith | KO | 4 (8), 1:04 | 9 kwietnia 2011 | Prudential Center, Newark, New Jersey | |
| Zwycięstwo | 16–2 (1) | Adam Jaco | TKO | 5 (8), 2:25 | 28 stycznia 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 15–2 (1) | Anthony Doughty | KO | 1 (8), 0:23 | 19 listopada 2011 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 14–2 (1) | Roger Cantrell | TKO | 4 (10), 1:01 | 30 kwietnia 2010 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej |
| Zwycięstwo | 13–2 (1) | Adan Leal | TKO | 4 (6), 2:38 | 29 stycznia 2010 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| NC | 12–2 (1) | Skylar Thompson | TKO | 2 (8), 2:59 | 26 czerwca 2009 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | Walka o mistrzostwo świata WBF w wadze superśredniej; Pierwotnie zwycięstwo przez TKO dla Fonfary, później NC po tym, jak nie zdał testu narkotykowego |
| Zwycięstwo | 12–2 | Kendall Gould | UD | 6 | 27 marca 2009 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 11–2 | Terrence Wilson | UD | 6 | 23 stycznia 2009 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Przegrana | 10–2 | Derrick Findley | TKO | 2 (8), 3:00 | 11 lipca 2008 | Aragon Ballroom, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 10–1 | Manny Castillo | DQ | 2 (6), 1:20 | 11 kwietnia 2008 | Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois | Castillo zdyskwalifikowany za celowe uderzenie barkiem |
| Zwycięstwo | 9–1 |  Jorge Alberto Gonzalez | MD | 6 | 15 lutego 2008 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Zwycięstwo | 8–1 | Dave Saunders | KO | 1 (6), 0:28 | 26 listopada 2007 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Zwycięstwo | 7–1 |  Luis Hodge | UD | 6 | 14 września 2007 | Congress Theater, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 6–1 | Joshua Rodriguez | KO | 3 (4) | 13 lipca 2007 | Congress Theater, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 5–1 | Justin Danforth | UD | 4 | 13 kwietnia 2007 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Przegrana | 4–1 | Eberto Medina | UD | 5 | 1 grudnia 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Zwycięstwo | 4–0 | Calvin Pitts | KO | 2 (5) | 10 listopada 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Zwycięstwo | 3–0 | Johnny Higgins Jr. | UD | 4 | 20 października 2006 | Cicero Stadium, Cicero, Illinois | |
| Zwycięstwo | 2–0 | Gregory Walker | UD | 4 | 23 czerwca 2006 | Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois | |
| Zwycięstwo | 1–0 |  Miroslav Kubik | MD | 4 | 3 czerwca 2006 | Hala widowiskowo-sportowa, Ostrołęka |
Kariera MMA
[edytuj | edytuj kod]3 lipca 2023 nowopowstała federacja Clout MMA ogłosiła walkę MMA, podczas której zmierzą się debiutujący w tej formule Andrzej Fonfara oraz freak fighter Marcin Najman. Pojedynek odbył się w ramach gali Clout MMA 1, która miała miejsce 5 sierpnia 2023 w warszawskiej hali Torwar[22]. Zwyciężył już w 16 sekundzie przez techniczny nokaut[23].
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Wydarzenie | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 1-0 | Marcin Najman (6-6) | TKO (ciosy pięściami w parterze) | 1 | 0:16 | Clout MMA 1: Fonfara vs. Najman | 05.08.2023 | Warszawa | Debiut w MMA. Main Event |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Fonfara « Diilgang [online], diilgang.pl [dostęp 2018-06-29] (pol.).
- ↑ Fonfara młodzieżowym mistrzem świata WBC.
- ↑ Fonfara znokautował Russella i wywalczył pas WBO NABO.
- ↑ Fonfara zastopował Mitchella!. bokser.org. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ Andrzej Fonfara vs. Byron Mitchell. boxrec.com. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
- ↑ Fonfara pokonał Johnsona!. bokser.org. [dostęp 2012-07-14].
- ↑ Andrzej Fonfara vs. Glen Johnson. boxrec.com. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
- ↑ Fonfara z pasem IBO. bokser.org. [dostęp 2012-11-17].
- ↑ Fonfara walczył ze złamaną ręką?. bokser.org. [dostęp 2012-11-17].
- ↑ Andrzej Fonfara vs. Tommy Karpency. boxrec.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
- ↑ Fonfara zdobył mistrzostwo jedną ręką. ringpolska.pl. [dostęp 2012-11-17].
- ↑ Efektowne zwycięstwo Andrzeja Fonfary w Chicago. wp.pl. [dostęp 2013-12-06].
- ↑ Fonfara vs. Stevenson. Fonfara powalczy o mistrzostwo świata!. gwizdek24.se.pl. [dostęp 2014-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 maja 2014)].
- ↑ Andrzej Fonfara vs Doudou Ngumbu. youtube. [dostęp 2014-11-30].
- ↑ Fonfara zastopował Chaveza!. bokser.org. [dostęp 2015-04-19]. (pol.).
- ↑ Wygrana Fonfary nad Chavezem największą niespodzianką półrocza. bokser.org. [dostęp 2015-04-19]. (pol.).
- ↑ Fonfara-Cleverly: Aż trzy rekordy według Compubox!. bokser.org. [dostęp 2015-10-17]. (pol.).
- ↑ DIIL Gang. Andrzej Fonfara. diilgang.com. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Andrzej Fonfara zakończył karierę. "Nie mam już serca do boksu" [online], Sport.pl [dostęp 2019-02-13] (pol.).
- ↑ Media: Andrzej Fonfara wraca na ring po 6 latach emerytury. Walka już w kwietniu [online], polskieradio24.pl [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Efektowny powrót Andrzeja Fonfary! [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2024-07-21] (pol.).
- ↑ Znamy pierwszy pojedynek gali CLOUT MMA! [online], Sportmarketing, 3 lipca 2023 [dostęp 2023-07-08] (pol.).
- ↑ Arkadiusz Hnida, Clout MMA 1: Najman poszedł na wymianę i został zdemolowany! Fonfara skończył walkę w 16 sekund [online], MMA PL, 5 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-05] (pol.).