Andrzej Przeździecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Przeździecki
Data i miejsce urodzenia

29 listopada] 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 2011
Warszawa

Wzrost

180 cm

Informacje klubowe
Klub

Legia Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal „Za udział w walkach o Berlin”
Grób Andrzeja Przeździeckiego na Cmentarzu Czerniakowskim w Warszawie

Andrzej Przeździecki (ur. 29 listopada 1926 w Warszawie, zm. 6 stycznia 2011 tamże[1]) – polski szermierz odnoszący największe sukcesy w szpadzie, później trener szermierki.

Olimpijczyk z Helsinek (1952). Indywidualnie, po udanym przejściu pierwszej rundzie eliminacji (3 zwycięstwa, 4 porażki) w drugiej rundzie wygrał 2 na 7 walk i odpadł z dalszej rywalizacji. W starcie drużynowym Polacy przegrali z Anglią 6:10 (jeden punkt Przeździeckiego) oraz przegrali ze Szwecją 0:9 odpadając z dalszych rozgrywek[2]. Dziewięciokrotny medalista mistrzostw Polski: dwa medale indywidualnie w szpadzie (srebro w 1952 oraz brąz w 1950), 7 medali w drużynie: 6 złotych (floret – 1953, 1955, 1956; szabla – 1953; szpada – 1953 i 1955) oraz srebro w szpadzie (1956). Duże sukcesy odnosił także jako trener (w Legii jeszcze w trakcie kariery zawodniczej), prowadzona przez niego kadra narodowa szpadzistów zdobyła m.in. złoty medal mistrzostw świata (1963) oraz brąz igrzysk olimpijskich (1968). Sędzia międzynarodowy. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, oraz Medalem „Za udział w walkach o Berlin”.

Od lat 90. XX w., w kalendarzu zawodów Pucharu Polski szpadzistów znajduje się turniej jego imienia[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zmarł fechmistrz Andrzej Przeździecki. SportoweFakty.pl. [dostęp 2011-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-13)]. (pol.).
  2. W. Lipniacki, A. Miller: Od Aten do Melbourne 1896-1956. Warszawa: Sport i Turystyka, 1957, s. 176.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]