Ania Monahof – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ania Monahof wł. Ania Johanna Monahof Frankel (ur. 12 czerwca 1929 w Leningradzie) – szwedzka pisarka.

Pochodzi z rodziny o fińsko-szwedzkich i żydowskich korzeniach, podczas II wojny światowej razem z bliskimi przedostała się do Estonii, a następnie do Finlandii. W 1945 powołując się na szwedzkie pochodzenie rodzinie Monahof udało się osiedlić w Szwecji w Smalandii. Ania mając 16 lat zaczęła pracować w fabryce włókienniczej, a następnie była modystką. Po wyjściu za mąż wielokrotnie się przeprowadzała, mieszkała w Vetlanda, Eksjö i Jönköping, ostatecznie osiadła w Gamleby. Uzupełniła wykształcenie i została zawodowym przewodnikiem, dzięki czemu podróżowała po Europie. Początkowo swoje wspomnienia gromadziła w formie notatek, aż dojrzała do napisania wspomnień. W napisaniu pierwszej książki pomógł jej mąż Allan Frankel, nosi tytuł „Granit” (Genom graniten) i została wyróżniona nagrodą Nios i stypendium Myrdal. Granit stał się pierwszą częścią trylogii, w której Ania Monahof opisała przeżycia wojenne widziane oczami dziecka, w 1989 otrzymała nagrodę Instytutu Emigracji. Obecnie mieszka w Västervik, Loftahammar, biegle mówi po rosyjsku, szwedzku, fińsku i po polsku. Poza prozą pisze również wiersze opowiadające o jej życiu.

• Genom graniten, 1987;
• Tillflykten, 1988;
• Mot stjärnan, 1989;
• Svarta torpet, 1992;
• Simos dotter Katrina, 1995;
• Sjung mitt hjärta, 2001.

• Hans Brandin, Ania Monahof fyller 80 år - förbereder sin sjunde bok, Västervik Tidningen 12 czerwca 2009
• Invandrade författare, Ania Monahof. immi.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-05)].