French
DeutschAnna Smolar – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1980 |
|---|---|
| Zawód | reżyserka teatralna |
Anna Smolar (ur. 19 lipca 1980 w Paryżu[1]) – polsko-francuska reżyserka teatralna, tłumaczka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest córką Aleksandra Smolara, prezesa Fundacji im. Stefana Batorego, i Ireny z d. Grosfeld, wnuczką Grzegorza Smolara, Walentyny Najdus, oraz Leona i Olgi (1914–2007) Grosfeldów. Ukończyła literaturoznawstwo na Université Paris Sorbonne. W 2001 założyła w Paryżu zespół „La compagnie Gochka”[2]. Od 2004 reżyseruje w Polsce. Reżyserowała także sztukę w Teatrze Radia Tok FM Jak pięknie było rzucać płytami chodnikowymi Marka Modzelewskiego[3]. Była asystentką m.in. Krystiana Lupy, Jacques’a Lassalla i Andrzeja Seweryna. W filmie współpracowała m.in. z Agnieszką Holland. Przełożyła na język francuski książkę Grażyny Jagielskiej Miłość z kamienia[4].
Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]
- 2004: Ryszard II - współpraca artystyczna, Teatr Narodowy, Warszawa[5]
- 2005: Zamiana Claudela - reżyseria, Teatr Śląski, Katowice[5]
- 2008: Maestro według sztuki Jarosława Abramowa-Newerlego - reżyseria, Laboratorium Dramatu, Warszawa[5]
- 2008: Aktorzy prowincjonalni - współreżyseria z Agnieszką Holland[5], Teatr im. Jana Kochanowskiego, Opole
- 2009: Jedną ręką Joëla Pommerata - reżyseria,Teatr Studio, Warszawa[5]
- 2009: Pani z Birmy Richarda Shannona - reżyseria, scenariusz, Teatr Polonia, Warszawa[5]
- 2010: Enter. Slamowana i śpiewana historia miłosna między dwoma mężczyznami, których dzieli bardzo wiele - współreżyseria z Jackiem Poniedziałkiem, Nowy Teatr, Warszawa
- 2011: Bullerbyn, O tym jak dzieci domowym sposobem zrobiły sobie las i co z niego wyrosło według Dzieci z Bullerbyn Astrid Lindgren - reżyseria, adaptacja, Teatr im. Kochanowskiego, Opole[5][6]
- 2012: Obcy Alberta Camusa - reżyseria, adaptacja, Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków[5]
- 2012: Wariatka z Chaillot Jean Giraudoux - reżyseria, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki, Białystok[5]
- 2014: Pinokio Joëla Pommerata - reżyseria, Nowy Teatr, Warszawa
- 2015: Aktorzy żydowscy Michała Buszewicza - reżyseria, Teatr Żydowski[5], Warszawa
- 2015: Dybuk Ignacego Karpowicza oraz zespołu aktorskiego - reżyseria, Teatr Polski, Bydgoszcz[5]
- 2016: Henrietta Lacks - reżyseria, scenariusz wraz z zespołem, Centrum Nauki Kopernik i Nowy Teatr, Warszawa[5]
- 2016: Najgorszy człowiek na świecie Małgorzaty Halber - reżyseria, adaptacja, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego, Kalisz[5]
- 2017: Kopciuszek Joëla Pommerata - reżyseria, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków[5]
- 2018: Kilka obcych słów po polsku Michała Buszewicza - reżyseria, Teatr Polski i Teatr Żydowski, Warszawa
- 2019: Thriller - reżyseria, Nowy Teatr, Warszawa[5]
- 2019: Kowboje Michała Buszewicza - reżyseria, Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin[5]
- 2019: Slow motion - reżyseria, scenariusz, Litewski Narodowy Teatr Dramatyczny, Wilno
- 2020: Hymny - reżyseria, dramaturgia, Teatr Collegium Nobilium, Warszawa
- 2020: Koniec z Eddym według Edouard Louis - reżyseria, adaptacja, Teatr Studio, Warszawa[5]
- 2021: Halka - reżyseria, scenariusz, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków[5]
- 2022: Oficerki - reżyseria, scenariusz, dramaturgia, Komuna Warszawa, Warszawa i Teatr Polski, Bydgoszcz
- 2022: Hungry ghosts - reżyseria, scenariusz wraz z zespołem, Münchner Kammerspiele, Monachium
- 2023: Melodramat - reżyseria, scenariusz, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa[7]
- 2023: Czerwony kapturek Joëla Pommerata - reżyseria, Teatr Współczesny, Szczecin
- 2023: Joga Emmanuela Carrère'a - reżyseria, scenariusz, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków[8]
- 2024: Antygona w Molenbeek Stefana Hertmansa - reżyseria, Teatr Dramatyczny, Warszawa
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Paszport „Polityki” w kategorii „Teatr” za „teatr kameralny i empatyczny, z polotem i humorem podejmujący tematy zepchnięte na margines” (2016)
- nagroda XXII Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie za reżyserię spektaklu Dybuk w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2016)[5]
- Grand Prix 18. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy - nagroda zespołowa dla twórców spektaklu Kowboje z Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (2018)[1]
- Nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia za najlepszą reżyserię - za spektakl Melodramat (2023)[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anna Smolar w bazie filmpolski.pl
- ↑ Sextuor Banquet (Sudden Théâtre) – Théâtre On Line.
- ↑ Jak pięknie było rzucać płytami chodnikowymi. tok.fm. [dostęp 2012-04-28].
- ↑ Anna Smolar [online], Teatr Żydowski [dostęp 2024-06-10] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Anna Smolar, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Bullerbyn. O tym jak dzieci domowym sposobem zrobiły sobie las i co z niego wyrosło. teatropole.pl. [dostęp 2012-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-29)].
- ↑ Melodramat - Teatr Powszechny [online], www.powszechny.com [dostęp 2023-11-08].
- ↑ Joga [online], Stary Teatr [dostęp 2023-11-08] (pol.).
- ↑ WERDYKT XVI KONKURSU POLSKIEGO INFERNO 2023 | Boska Komedia [online], boskakomedia.pl [dostęp 2023-12-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Smolar, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].