Anton Steiner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anton Steiner

Data i miejsce urodzenia	20 września 1958 Lienz
Klub	Union Prägraten
Wzrost	170 cm
Pierwsze punkty w PŚ	9.01 1976, Wengen (8. miejsce - zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	17.01 1976, Morzine (3. miejsce - zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	21.01 1979, Kitzbühel (kombinacja)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie brąz Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie (zjazd) Mistrzostwa świata brąz Schladming 1982 kombinacja Puchar Świata (Kombinacja) 3. miejsce 1979/1980 3. miejsce 1983/1984
Multimedia w Wikimedia Commons

Anton Steiner (ur. 20 września 1958 w Lienzu) – austriacki narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata.

W zawodach Pucharu Świata Anton Steiner zadebiutował w 1975 roku. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 9 stycznia 1976 roku w Wengen, gdzie był ósmy w biegu zjazdowym. Osiem dni później we francuskim Morzine po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak - Franz Klammer oraz Bernhard Russi ze Szwajcarii. Było to jego jedyne podium w sezonie 1975/1976, który ukończył ostatecznie na 16. pozycji. W lutym 1976 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie zajął 22. miejsce w slalomie, a rywalizacji w zjeździe nie ukończył. Jedno podium w zawodach PŚ wywalczył także w sezonie 1976/1977, tym razem zajmując trzecie miejsce w kombinacji 16 stycznia w 1977 roku w Kitzbühel. Sezon ten zakończył na 27. pozycji.

Blisko pierwszego medalu był podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku. W slalomie zajął tam czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium z Willim Frommeltem z Liechtensteinu o 0,27 sekundy. Na tych mistrzostwach był ponadto czternasty w gigancie. W zawodach pucharowych trzykrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajął dopiero 39. miejsce. Lepszą formę prezentował w kolejnym sezonie, który ukończył na siódme pozycji. Dziewięć razy zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, w tym raz stając na podium: 21 stycznia 1979 roku w Kitzbühel wygrał kombinację.

Najważniejszym punktem sezonu 1979/1980 były igrzyska olimpijskie w Lake Placid. Austriak był tam siódmy w slalomie, a giganta ukończył na osiemnastej pozycji. W zawodach Pucharu Świata wielokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, a trzykrotnie stawał na podium: 16 grudnia 1979 roku w Madonna di Campiglio był trzeci w kombinacji, 12 stycznia w Lenggries był drugi, a 4 marca 1980 roku w Chamonix zwyciężył w tej samej konkurencji. Pozwoliło mu to zająć piąte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji kombinacji. Lepsi okazali się jedynie Phil Mahre z USA oraz Andreas Wenzel z Liechtensteinu. Steiner stracił cały kolejny sezon po tym jak na trasie Saslong w Val Gardena upadł po skoku, odnosząc ciężką kontuzję^[1].

Powrócił do narciarstwa w sezonie 1981/1982, punktując kilkukrotnie. Najlepszy wynik osiągnął 14 marca 1982 roku w Jasnej, gdzie był trzeci w slalomie. W klasyfikacji generalnej był jednak ostatecznie dopiero czterdziesty. W lutym 1982 roku wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie zdobył brązowy medal w kombinacji. W zjeździe uzyskał dopiero 23. czas, jednak w slalomie był najlepszy i awansował na najniższy stopień podium. W zawodach tych wyprzedzili go tylko Francuz Michel Vion i Szwajcar Peter Lüscher. Sezon 1982/1983 stracił z powodu kolejnej kontuzji, zerwania więzadła krzyżowego, której doznał po upadku na trasie Streif w Kitzbühel^[2].

Steiner zdążył wyleczyć kontuzję i przygotować się do startów w sezonie 1983/1984. W zawodach PŚ dziesięć razy zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, a pięć razy stawał na podium. Odniósł jedno zwycięstwo: 22 stycznia 1984 roku w Kitzbühel wygrywając kombinację, trzykrotnie był drugi: 15 stycznia w Wengen w zjeździe, 17 stycznia w Parpan w kombinacji oraz 4 marca w Aspen ponownie w zjeździe. Ponadto raz zajął trzecie miejsce, w zjeździe, 21 stycznia w Kitzbühel. Podobnie jak w sezonie 1979/1980 zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji kombinacji. Tym razem wyprzedzili go Andreas Wenzel oraz Pirmin Zurbriggen ze Szwajcarii. Trzecie miejsce wywalczył również na rozgrywanych w lutym 1984 roku igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie na podium stanął w zjeździe. Szybsi na olimpijskiej trasie byli jedynie Bill Johnson z USA oraz Peter Müller ze Szwajcarii. Na tych samych igrzyskach brał też udział w slalomie i slalomie gigancie, jednak w obu przypadkach kończył rywalizację już w pierwszych przejazdach. W slalomie został zdyskwalifikowany, a w gigancie wypadł z trasy.

W kolejnych sezonach Steiner osiągał słabsze wyniki, plasując się poza czołową dziesiątką klasyfikacji generalnej PŚ. W tym czasie najlepiej wypadł w sezonie 1985/1986, kiedy trzykrotnie stawał na podium: 30 grudnia w Wiedniu był trzeci w slalomie równoległym, a 7 lutego w Morzine i 15 marca 1986 roku w Whistler wygrywał w zjeździe. Zwycięstwo z Whistler było ostatnim w jego karierze. W klasyfikacji generalnej był osiemnasty, a w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji zajmował ósmą pozycję. Ostatnie podium zawodów Pucharu Świata wywalczył 9 stycznia 1988 roku w Val d’Isère, gdzie był drugi w zjeździe. Punkty w sezonie 1987/1988 zdobył jeszcze tylko 29 stycznia w Schladming, gdzie był siódmy w tej samej konkurencji. W efekcie w klasyfikacji generalnej zajął 40. miejsce. W 1987 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie był czternasty w kombinacji. Brał również udział w rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując siódme miejsce w zjeździe. Ponadto trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza kraju: w kombinacji w latach 1976 i 1982 oraz w slalomie w 1982 roku. W 1988 roku zakończył karierę

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	5 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:45,73	-	Franz Klammer
22.	14 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	2:03,29	+11,61	Piero Gros
18.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+5,02	Ingemar Stenmark
7.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	+1,15	Ingemar Stenmark
DNF	14 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:41,18	-	Max Julen
3.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:45,59	+0,36	Bill Johnson
DSQ	19 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:39,41	-	Phil Mahre
7.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63	+2,56	Pirmin Zurbriggen

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	5 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:45,73	-	Franz Klammer
22.	14 lutego	1976	Innsbruck	Slalom	2:03,29	+11,61	Piero Gros
14.	2 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	3:02,52	+5,33	Ingemar Stenmark
4.	5 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Slalom	1:39,54	+1,20	Ingemar Stenmark
18.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+5,02	Ingemar Stenmark
7.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	+1,15	Ingemar Stenmark
DNF1[3]	7 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:48,48	–	Ingemar Stenmark
3.	5 lutego	1982	Schladming	Kombinacja	12,64 pkt	+7,84 pkt	Michel Vion
14.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	+74,72 pkt	Marc Girardelli

• sezon 1975/1976: 16.
• sezon 1976/1977: 27.
• sezon 1977/1978: 39.
• sezon 1978/1979: 7.
• sezon 1979/1980: 5.
• sezon 1981/1982: 40.
• sezon 1983/1984: 5.
• sezon 1984/1985: 27.
• sezon 1985/1986: 18.
• sezon 1986/1987: 50.
• sezon 1987/1988: 40.

1. Kitzbühel – 21 stycznia 1979 – (kombinacja)
2. Chamonix – 4 marca 1980 – (kombinacja)
3. Kitzbühel – 22 stycznia 1984 – (kombinacja)
4. Morzine – 7 lutego 1986 – (zjazd)
5. Whistler – 15 marca 1986 – (zjazd)

1. Morzine – 17 stycznia 1976 (zjazd) – 3. miejsce
2. Kitzbühel – 16 stycznia 1977 (kombinacja) – 3. miejsce
3. Madonna di Campiglio – 16 grudnia 1979 (kombinacja) – 3. miejsce
4. Lenggries – 12 stycznia 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
5. Jasná – 14 marca 1982 (slalom) – 3. miejsce
6. Wengen – 15 stycznia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
7. Parpan – 17 stycznia 1984 (kombinacja) – 2. miejsce
8. Kitzbühel – 21 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
9. Aspen – 4 marca 1984 (zjazd) – 2. miejsce
10. Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 1985 (zjazd) – 3. miejsce
11. Wiedeń – 30 grudnia 1985 (slalom równoległy) – 3. miejsce
12. Val d’Isère – 9 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-11)]. (ang.).
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)