Michel Vion – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michel Vion
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 października 1959
Moûtiers

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

28.01 1979, Ga-Pa
(DNF1 – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

8.12 1979, Val d’Isère (3. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 1982 kombinacja

Michel Vion (ur. 22 października 1959 w Moûtiers) – francuski narciarz alpejski, mistrz świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 stycznia 1979 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie[1]. Pierwsze punkty zdobył 8 grudnia 1979 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie miejsce w kombinacji alpejskiej. Tym samym nie tylko zdobył punkty, ale od razy stanął na podium. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj reprezentanci USA: Phil Mahre i jego brat Steve Mahre. W kolejnych startach jeszcze dwukrotnie stawał na podium zawodów tego cyklu. Najpierw zajął drugie miejsce w kombinacji 14 lutego 1982 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie rozdzielił Steve'a Mahre i Petera Lüschera ze Szwajcarii. Następnie odniósł swoje jedyne zwycięstwo, 21 stycznia 1985 roku w Wengen, gdzie w kombinacji wyprzedził Petera Rotha z RFN i Petera Lüschera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy to zajął 35. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji był piąty.

Jego największym sukcesem jest złoty medal w kombinacji wywalczony podczas mistrzostw świata w Schladming w 1982 roku. W zawodach tych wyprzedził Lüschera i Austriaka Antona Steinera. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Był też między innymi piąty w tej samej konkurencji na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Bormio. W 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Ukończył tam bieg zjazdowy na 25. pozycji, nie ukończył giganta, a w slalomie został zdyskwalifikowany. Ponadto był trzykrotnym mistrzem Francji: w gigancie (1978) i zjeździe (1981, 1984).

W 1985 roku zakończył karierę.

W 2010 roku został wybrany prezydentem Francuskiej Federacji Narciarskiej (FFS)[2]. W 2014 roku uzyskał reelekcję[3].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF1 14 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:41,18 - Szwajcaria Max Julen
25. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:45,59 +3,09 Stany Zjednoczone Bill Johnson
DSQ1 19 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:39,41 - Stany Zjednoczone Phil Mahre
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 5 lutego 1982 Austria Schladming Kombinacja 12,64 pkt - -
19.[4] 6 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:55,10 +0,48 Austria Harti Weirather
DNF2[5] 7 lutego 1982 Austria Schladming Slalom 1:48,48 - Szwecja Ingemar Stenmark
5. 5 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 7,67 pkt +42,71 pkt Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
DNF[6] 10 lutego 1985 Włochy Bormio Slalom 1:38,82 - Szwecja Jonas Nilsson

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Francja Val d’Isère8 grudnia 1979 (kombinacja) – 3. miejsce
  2. Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (kombinacja) – 2. miejsce
  3. Szwajcaria Wengen21 stycznia 1985 (kombinacja) – 1. miejsce

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]