Michel Vion – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michel Vion

Data i miejsce urodzenia	22 października 1959 Moûtiers
Wzrost	180 cm
Debiut w PŚ	28.01 1979, Ga-Pa (DNF1 – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	8.12 1979, Val d’Isère (3. miejsce – kombinacja)
Dorobek medalowy
} Reprezentacja  Francja Mistrzostwa świata złoto Schladming 1982 kombinacja
Multimedia w Wikimedia Commons

Michel Vion (ur. 22 października 1959 w Moûtiers) – francuski narciarz alpejski, mistrz świata.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 stycznia 1979 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie^[1]. Pierwsze punkty zdobył 8 grudnia 1979 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie miejsce w kombinacji alpejskiej. Tym samym nie tylko zdobył punkty, ale od razy stanął na podium. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj reprezentanci USA: Phil Mahre i jego brat Steve Mahre. W kolejnych startach jeszcze dwukrotnie stawał na podium zawodów tego cyklu. Najpierw zajął drugie miejsce w kombinacji 14 lutego 1982 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie rozdzielił Steve'a Mahre i Petera Lüschera ze Szwajcarii. Następnie odniósł swoje jedyne zwycięstwo, 21 stycznia 1985 roku w Wengen, gdzie w kombinacji wyprzedził Petera Rotha z RFN i Petera Lüschera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy to zajął 35. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji był piąty.

Jego największym sukcesem jest złoty medal w kombinacji wywalczony podczas mistrzostw świata w Schladming w 1982 roku. W zawodach tych wyprzedził Lüschera i Austriaka Antona Steinera. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Był też między innymi piąty w tej samej konkurencji na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Bormio. W 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Ukończył tam bieg zjazdowy na 25. pozycji, nie ukończył giganta, a w slalomie został zdyskwalifikowany. Ponadto był trzykrotnym mistrzem Francji: w gigancie (1978) i zjeździe (1981, 1984).

W 1985 roku zakończył karierę.

W 2010 roku został wybrany prezydentem Francuskiej Federacji Narciarskiej (FFS)^[2]. W 2014 roku uzyskał reelekcję^[3].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF1	14 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:41,18	-	Max Julen
25.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:45,59	+3,09	Bill Johnson
DSQ1	19 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:39,41	-	Phil Mahre

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	5 lutego	1982	Schladming	Kombinacja	12,64 pkt	-	-
19.[4]	6 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:55,10	+0,48	Harti Weirather
DNF2[5]	7 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:48,48	-	Ingemar Stenmark
5.	5 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	7,67 pkt	+42,71 pkt	Pirmin Zurbriggen
DNF[6]	10 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:38,82	-	Jonas Nilsson

• sezon 1979/1980: 37.
• sezon 1981/1982: 35.
• sezon 1982/1983: 65.
• sezon 1983/1984: 79.
• sezon 1984/1985: 39.

1. Val d’Isère – 8 grudnia 1979 (kombinacja) – 3. miejsce
2. Garmisch-Partenkirchen – 14 lutego 1982 (kombinacja) – 2. miejsce
3. Wengen – 21 stycznia 1985 (kombinacja) – 1. miejsce

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).