Antoni z Hoornaert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Antoni z Hoornaert
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Hoornaert

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1572
Brielle

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

14 listopada 1675
Rzym
przez Klemensa X

Kanonizacja

29 czerwca 1867
Rzym
przez Piusa IX

Wspomnienie

9 lipca

Atrybuty

habit franciszkański

Szczególne miejsca kultu

klasztory franciszkańskie

Antoni z Hoornaert (ur. w Hoornaert, zm. 9 lipca 1572 w Brielle) – kapłan franciszkanin, męczennik, święty Kościoła katolickiego.

Należy do grupy dziewiętnastu katolickich męczenników, którzy zostali zamordowani ze względu na swe przywiązanie do papiestwa i wiarę w obecność Chrystusa pod Postaciami Eucharystycznymi w holenderskim mieście Gorkum w XVI wieku, kanonizowani 29 czerwca 1865.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ubogiej rodzinie. Będąc jeszcze bardzo młodym, wstąpił do franciszkanów, gdzie po odbyciu nowicjatu skierowany został na studia filozoficzno-teologiczne przygotowujące do święceń kapłańskich. Jako kapłan troszczył się o to, by katolicy nie przechodzili na kalwinizm.

W 1572 w wyniku działalności Marcina Lutra i Jana Kalwina spora część Europy znalazła się bowiem poza wpływami Kościoła katolickiego. Ikonoklazm protestancki ogarnął siedemnaście prowincji Niderlandów[1]. Gdy władzę przejęli kalwińscy gezowie występujący przeciwko hiszpańskim Habsburgom aresztowano franciszkanów z Gorkumm w tym Antoniego z Hoornaert i kilku innych duchownych katolickich. Chciano ich torturami zmusić do odstąpienia od wiary katolickiej[2]. Następnie przewieziono ich do Brielle, gdzie ponieśli śmierć męczeńską 9 lipca 1572. Zbrodnia miała miejsce w spichlerzu przy klasztorze św. Elżbiety, byłej siedzibie augustianów[3]. Ciała zabitych zostały przez gezów poćwiartowane[4]. W nocy z 10 na 11 lipca wrzucono je do dwóch wykopanych dołów i zasypano.

Kult publiczny

[edytuj | edytuj kod]

Ekshumacja miała miejsce w 1615. Ciała 19 męczenników z Gorkum przeniesiono do kościoła franciszkańskiego w Brukseli. Do kultu publicznego wystawiono je 22 czerwca 1616.

Grupa męczenników z Gorkum została beatyfikowana przez papieża Klemensa X w Rzymie 24 listopada 1675. Kanonizacji dokonał Pius IX 29 czerwca 1867. Liturgiczne wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 9 lipca[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Agostino Gemelli, Walenty Józef Surmacz: Franciszkanizm. Warszawa: Prowincjałat OO. Franciszkanów, 1988, s. 122. ISBN 83-85037-41-1.
  2. Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 318. ISBN 83-910410-0-X.
  3. Józef Wiesław Leon Rosłon: Rozważania o świętych zakonu franciszkańskiego: na podstawie Mszału Serafickiego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1981, s. 169.
  4. Liturgia Godzin. Teksty własne zakonów franciszkańskich w Polsce. Tom III/IV. Katowice Panewniki: Kuria Prowincjalna Franciszkanów, 1989, s. 259. ISBN 83-7014-142-0.
  5. Mszał franciszkański. Wrocław: Wydaw. Św. Antoniego, 1998, s. 174-177. ISBN 83-85880-48-8.