Antonio Maura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonio Maura

Antonio Maura
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1853 Palma
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1925 Torrelodones
Premier Hiszpanii
Okres	od 14 sierpnia 1921 do 8 marca 1922
Przynależność polityczna	Partia Mauristów
Poprzednik	Manuel Allendesalazar
Następca	José Sánchez-Guerra
Premier Hiszpanii
Okres	od 15 kwietnia 1919 do 20 lipca 1919
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Álvaro de Figueroa
Następca	Joaquín Sánchez
Premier Hiszpanii
Okres	od 22 marca 1918 do 9 listopada 1918
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Manuel García-Prieto
Następca	Manuel García-Prieto
Premier Hiszpanii
Okres	od 25 stycznia 1907 do 21 października 1909
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Antonio Aguilar y Correa
Następca	Segismundo Moret
Premier Hiszpanii
Okres	od 5 grudnia 1903 do 16 grudnia 1904
Przynależność polityczna	Partia Liberalno-Konserwatywna
Poprzednik	Raimundo Fernández-Villaverde
Następca	Marcelo Azcárraga
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Maura y Montaner (ur. 2 maja 1853 w Palma de Mallorca, zm. 13 grudnia 1925 w Torrelodones w prowincji Madryt) – hiszpański polityk, pięciokrotny premier Hiszpanii (1903–1904, 1907–1909, 1918, 1919 i 1921-1922).

W 1881 został członkiem Kortezów z ramienia Partii Liberalnej, 1892-1894 sprawował funkcję ministra posiadłości zamorskich, był wówczas autorem projektu (odrzuconego przez ówczesny rząd) nadania autonomii Kubie), a 1894-1895 zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości. Krytykował system klientelizmu politycznego (tzw. kacykizm), 1902 przeszedł do Partii Konserwatywnej, której w latach 1903-1912 był przywódcą. W latach 1902–1903 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, a 1903-1904 i 1907-1909 premiera. Jako premier wprowadzał umiarkowane reformy polityczne i prawa pracy (tzw. odgórna rewolucja), starał się zwalczać terroryzm anarchistów i zwiększyć obecność wojsk hiszpańskich w Maroku, co przyczyniło się do wzrostu napięcia społecznego i doprowadziło do wybuchu zamieszek (Tragiczny Tydzień w Barcelonie) i dymisji Maury. Po 1913 Maura przewodził części konserwatystów, a w 1918, 1919 i 1921-1922 był premierem rządu jedności narodowej. Sprzeciwiał się dyktaturze Miguela Primo de Rivery, trafnie przewidując, że doprowadzi ona do upadku monarchii.

• Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2003, t. 17, s. 145.