Antygen HBs – Wikipedia, wolna encyklopedia
Antygen HBs, białko S[1] – antygen, którego poziom świadczy o zakażeniu wirusem HBV (wywołującym wirusowe zapalenie wątroby typu B, WZW B). Kapsyd wirusa ma różne białka powierzchniowe od reszty wirusa, które działają jak antygeny. Antygeny te rozpoznawane są przez przeciwciała, które wiążą się z białkami, w szczególności do jednego z tych białek powierzchniowych. Poziom przeciwciał przeciw antygenowi HBs może być oznaczony laboratoryjnie[2].
Badanie[2]
- poniżej 10 mIU/ml – niezabezpieczający poziom przeciwciał
- 10–100 mIU/ml – niski poziom przeciwciał
- powyżej 100 mIU/ml – wysoki poziom przeciwciał
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Magda Rybicka, Piotr Stalke, Urszula Charmuszko, Krzysztof Piotr Bielewski. Wpływ polimorfizmu wirusa zapalenia wątroby typu B na przebieg choroby u osób przewlekle zakażonych. „Postepy Hig Med Dosw”. 65, s. 244–254, 2011. DOI: 10.5604/17322693.939665. PMID: 21677349.
- ↑ a b B.S. Blumberg, H.J. Alter, S. Visnich. A „new” antigen in leukemia sera. „JAMA”. 191, s. 541–546, 1965. DOI: 10.1001/jama.1965.03080070025007. PMID: 14239025.