Anzelm Polanco Fontecha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Anzelm Polanco OSA
Anselmo Polanco Fontecha
męczennik
biskup
Ilustracja
Popiersie bł. Anzelma w Buenavista de Valdavia.
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1881
Buenavista de Valdavia

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1939
Pont de Molins (Girona (prowincja))

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1 października 1995
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

7 lutego

Szczególne miejsca kultu

Teruel

Data urodzenia

16 kwietnia 1881

Data śmierci

7 lutego 1939

Biskup Teruel
Okres sprawowania

1935-1939

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 grudnia 1904

Nominacja biskupia

21 czerwca 1935

Sakra biskupia

24 sierpnia 1935

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 sierpnia 1935

Konsekrator

Manuel de Castro y Alonso

Współkonsekratorzy

Mateo Múgica y Urrestarazu
Tomás Gutiérrez Díez

Anzelm Polanco Fontecha, Ojciec Polanco[1] właśc. hiszp. Anselmo Polanco Fontecha (ur. 16 kwietnia 1881 w Buenavista de Valdavia w Prowincji Palencia, zm. 7 lutego 1939 w Pont de Molins) – hiszpański zakonnik (OSA), biskup Teruelu, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Nowicjat rozpoczął w klasztorze augustianów w Valladolid mając 15 lat[1]. Pierwsze śluby zakonne złożył w 1897 roku, a później podjął studia teologiczne i filozoficzne[1]. W 1904 roku otrzymał święcenia kapłańskie, po których dalsze studia odbył w Niemczech[1]. Wróciwszy do Hiszpanii wykładał w seminarium w La Vid (Burgos), a następnie kierował klasztorem w Valladoid[1]. Od 1929 prowadził działalność misyjną na Filipinach będąc przełożonym powstałej tam prowincji augustiańskiej[1]. 21 czerwca 1935 został mianowany przez papieża Piusa XI biskupem Teruelu w Aragonii i administratorem apostolskim Albarracin[1]. W czasie ingresu zadeklarował wiernym swoje przesłanie przytaczając słowa św. Pawła

Przyszedłem, żeby „dać samego siebie za dusze wasze”.

Na skutek bombardowań Seminarium Duchowne diecezji Teruel zostało zniszczone i Anzelm Polanco Fontecha schronił się w klasztorze. Aresztowany został 7 stycznia 1938 roku na ulicy gdy po wkroczeniu oddziałów republikańskich wyszedł na ulicę z krzyżem i pastorałem razem z wikariuszem generalnym księdzem Filipem Ripoll Morata[1]. Pochowany został w katedrze w Teruel[1].

Poniósł śmierć męczeńską w wieku 58 lat zamordowany podczas odwrotu sił republikańskich z Katalonii tylko dlatego, że był utożsamiany z Kościołem katolickim i bez względu na wieloletnią działalność na rzecz sprawiedliwości społecznej[3][4].

Po procesie informacyjnym zapoczątkowanym w Teruel w 1950 roku[1] został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 1 października 1995 roku w grupie 45 męczenników wojny domowej w Hiszpanii[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 371. ISBN 978-83-7318-736-8.
  2. 2 Kor 12,14
  3. Frances Leon: Wojna domowa w Hiszpanii. Fiasko demokratycznego eksperymentu 1936-1939. Michał Studniarek (tłumacz). Poznań: Amercon S. A., 2000, s. 75. ISBN 978-83-261-0508-1.
  4. Frances Leon: Wojna domowa w Hiszpanii. Fiasko demokratycznego eksperymentu 1936-1939. Michał Studniarek (tłumacz). Poznań: Amercon S. A., 2000, s. 74. ISBN 978-83-261-0508-1.
  5. Błogosławieni Jana Pawła II (1995r.) na wiara.pl

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]