Arda Mandikian – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arda Mandikian
Άρντα Μαντικιάν, Արտա Մանտիկեան
Data i miejsce urodzenia

1 września 1924
Izmir

Data i miejsce śmierci

8 listopada 2009
Ateny

Typ głosu

sopran

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa

Powiązania

Grecka Opera Narodowa(inne języki)

Arda Mandikian, zachodnioorm. Արտա Մանտիկեան, gr. Άρντα Μαντικιάν (ur. 1 września 1924 w Izmirze, zm. 8 listopada 2009 w Atenach) – grecka sopranistka ormiańskiego pochodzenia, występująca również w Wielkiej Brytanii i Francji; zastępczyni dyrektora Greckiej Opery Narodowej(inne języki) w Atenach (1974–1982).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Arda Mandikian urodziła się 1 września 1924 roku w Izmirze (Smyrnie) w rodzinie ocalałych z rzezi w latach 1915–1917 Ormian[1]. W kolejnych latach rodzina wyemigrowała do Aten[1]. W tamtejszym konserwatorium(inne języki) Mandikian rozpoczęła naukę śpiewu pod kierunkiem Elviry de Hidalgo oraz Aleksandry Triandi(inne języki)[1][2][3]. Zadebiutowała w lutym 1940 roku w wieku 15 lat, śpiewając podczas studenckiego przedstawienia Mira, o Norma z opery Norma w duecie z Marią Callas[1][2].

Mandikian interesowała się muzyką ludową starożytnej Grecji[1]. W 1948 roku przeniosła się do Wielkiej Brytanii, gdzie występowała w londyńskim Morley College(inne języki), a w roku następnym nagrała dla wytwórni HMV(inne języki) wykonanie sześciu odkrytych w 1893 roku hymnów delfickich[3]. Nawiązała dzięki temu kontakt z Egonem Welleszem, kompozytorem, wykładowcą na Uniwersytecie Oksfordzkim i czołowym badaczem muzyki bizantyjskiej i wczesnogreckiej[1][3]. W Oxfordzie usłyszał o niej także muzykolog Jack Westrup(inne języki), co zaowocowało w 1950 roku angażem Mandikian do roli Dydony w operze Trojanie(inne języki) Berlioza[3]. Rok później wcieliła się w tytułową rolę w operze komicznej Incognita Wellesza[3][2] oraz wystąpiła jako Pierwsza Czarownica w operze Purcella Dydona i Eneasz wystawianej na deskach Mermaid Theatre(inne języki) (w 1953 roku w tej samej sztuce zagrała rolę Czarodziejki[3])[1].

W 1953 roku w roli Eurydyki zadebiutowała w Operze Paryskiej, a w sztuce Peter Grimes(inne języki) Benjamina Brittena – w Royal Opera House (ROH)[1]. W ROH wystąpiła też jako Musetta w Cyganerii Pucciniego (grudzień 1953) oraz w tytułowej roli w Złotym koguciku(inne języki) Nikołaja Rimskiego-Korsakowa (styczeń 1954)[1][3]. Również w 1954 roku wykreowała rolę Panny Jennel w Dokręcaniu śruby(inne języki) Brittena[2][1]. W latach 50. regularnie występowała podczas Aldeburgh Festival(inne języki)[2]. Specjalizowała się też w piosence francuskiej[3].

Na początku lat 60. Mandikian wróciła do Grecji, aby opiekować się chorą matką[1]. Była zadeklarowaną przeciwniczką junty czarnych pułkowników, która przejęła władzę w wyniku zamachu stanu w 1967 roku[3]. Śpiewaczka była inwigilowana, a jej kariera została utrudniona, gdyż w obawie przed uniemożliwieniem jej powrotu do kraju Mandikian odrzucała wszystkie oferty występów za granicą[1][3].

Po upadku dyktatury wojskowej Mandikian stała się szanowaną postacią greckiego życia kulturalnego. W latach 1974–1982 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Greckiej Opery Narodowej(inne języki) w Atenach, gdzie współpracowała ze swoim przyjacielem, Christosem Lambrakisem(inne języki)[3].

Zmarła 8 listopada 2009 roku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Arda Mandikian obituary [online], www.telegraph.co.uk [dostęp 2023-05-24].
  2. a b c d e Arda Mandikian [online], www.naxos.com [dostęp 2023-05-24].
  3. a b c d e f g h i j k John Amis, Arda Mandikian obituary, „The Guardian”, 25 listopada 2009, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-05-24] (ang.).