Arechis II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arechis II (? – 787) – hrabia Benewentu w latach 758–774. W roku 774 uzyskał tytuł księcia, zostając pierwszym księciem Benewentu.

Za swego panowania rozszerzył terytorium księstwa Benewentu do największych historycznie rozmiarów, obejmowało ono większość terenów południowych Włoch, Półwysep Salentyński oraz Kalabrię.

Jego śmierć w 787 roku zapoczątkowała jednak rozpad księstwa. Władzę przejął jego syn Grimoald.

Bibliografia

Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 538-539. ISBN 978-84-9819-814-0.

Hrabiowie Benewentu	Zotto (571–591) Arechis I (591–641) Aiulf I (641–646) Radoald (646–651) Grimoald I (651–662) Romuald I (662–677) Grimoald II (677–680) Gisulf I (680–706) Romuald II (706–732) Adelais (732–733) Grzegorz (733–740) Gotszalk (740–743) Gisulf II (743–749) Liutprand (749–758) Arechis II (758–774)
Książęta Benewentu	Arechis II (774–787) Grimoald III (787–806) Grimoald IV (806–817) Sico I (817–832) Sicard (832–839) Radelchis I (839–851) Radelgar (851–854) Adelchis (854–878) Waifer (878–881) Aiulf II (884–890) Orso (890–891) Guy IV z Spoleto (895–897) Radelchis II (897–900) Atenulf I (900–910) Landulf I (910–943) Landulf II Rudy (943–961) Landulf III (961–968) Pandulf I Żelazna Głowa (968–981) Pandulf II (981–1014) Landulf V (1014–1033) Pandulf III (1033–1053)
Książęta Benewentu pod zwierzchnią władzą papieża	Rudolf z Benewentu (1053–1054) Pandulf III (1054–1059) Landulf VI (1059–1077) Pandulf IV (1056–1074)
Normańscy Książęta Benewentu	Robert Guiscard (1078–1081)
Książę Benewentu	Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1806–1815)