Argostoli – Wikipedia, wolna encyklopedia
Upamiętniający rządy brytyjskie obelisk przy grobli Drapano | |
Państwo | |
---|---|
Administracja zdecentralizowana | |
Region | |
Jednostka regionalna | |
Gmina | |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | 26710 |
Kod pocztowy | 281 00 |
Położenie na mapie Grecji | |
Położenie na mapie Wysp Jońskich | |
38°11′N 20°29′E/38,183333 20,483333 | |
Strona internetowa |
Argostoli (gr. Αργοστόλι), Argostolion[1] – miejscowość w Grecji, na wyspie Kefalinia, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Wyspy Jońskie, w jednostce regionalnej Kefalinia. Siedziba gminy Kefalinia. W 2011 roku liczyła 9748 mieszkańców[2].
Stolica wyspy położona jest nad zakolem głęboko wciętej w ląd zatoki; z główną (wschodnią) częścią Kefalinii łączy ją tzw. grobla Drapano powstała według projektu inż. De Bossueta w 1813. Po trzęsieniu ziemi w 1953 r. zniszczone doszczętnie miasto zostało całkowicie przebudowane. Wraz z unicestwieniem zabytkowej architektury weneckiej brak w nim jakichkolwiek interesujących zabytków przeszłości; jako jej pamiątkowe elementy zachowały się obeliski i skromne pomniki. Do bardziej widocznych należy miejsce poświęcone pamięci ponad 6 tysięcy żołnierzy włoskiej dywizji piechoty „Acqui”, wymordowanych przez Wehrmacht w drugiej połowie września 1943 roku.
Ważniejsze pamiątki historyczne z miejscowego terenu przechowują tamtejsze muzea:
- Muzeum Historii i Sztuki Ludowej (Korgialenio) – ze zbiorami prezentującymi miejscową kulturę, obrzędowość religijną i obyczaje
- Muzeum Archeologiczne – z niewielką ekspozycją ceramiki, biżuterii i innych obiektów pochodzących z pochówków lub związanych z obrzędami pogrzebowymi
- zbiory fundacji Fokas-Kosmetatos – z wystawą pamiątek obrazujących życie wyższych warstw miejscowej ludności (meble, obrazy itp.)
- Widok miasta od strony portu
- Muzeum Archeologiczne
- Miejsce pamięci włoskich żołnierzy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Αργοστόλιον – forma dawniejsza, w tradycyjnej odmianie języka nowogreckiego (katharewusa.
- ↑ Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Ellingham, Marc Dubin, Natania Jansz, John Fisher: Grecja. Praktyczny przewodnik. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2000, s. 906–907, ISBN 83-87696-97-8