Arkadiusz Czartoryski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arkadiusz Czartoryski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1966
Ostrołęka

Prezydent Ostrołęki
Okres

od 1998
do 2002

Przynależność polityczna

Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe / Przymierze Prawicy / Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Jędrzej Nowak

Następca

Ryszard Załuska

Odznaczenia
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Pro Memoria” Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)

Arkadiusz Czartoryski (ur. 14 kwietnia 1966 w Ostrołęce) – polski polityk i samorządowiec, w latach 1998–2002 prezydent Ostrołęki, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), w latach 2005–2006 wiceminister spraw wewnętrznych i administracji, w latach 2022–2023 wiceminister sportu i turystyki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 ukończył studia historyczne z przygotowaniem pedagogicznym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2000 ukończył kurs obronny na Akademii Obrony Narodowej. W latach 1992–1997 pracował jako nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie w katolickim liceum prowadzonym przez Stowarzyszenie „Pokój i Dobro” w Ostrołęce oraz w I Liceum Ogólnokształcącym im. Generała Józefa Bema w tym samym mieście. Od 1997 do 1998 pełnił funkcję dyrektora oddziału wojewódzkiego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w Ostrołęce. Działał w Stowarzyszeniu Sympatyków 5 Pułku Ułanów Zasławskich (w latach 1998–2002 jako członek zarządu tego stowarzyszenia). Był członkiem Zespołu Tańca Ludowego Ostrołęka. Był prezesem ligowej siatkarskiej drużyny kobiet Nike Ostrołęka. Został członkiem grupy rekonstrukcji historycznej 4 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego[1]. W wyborach samorządowych w 1998 uzyskał mandat radnego Ostrołęki z listy Akcji Wyborczej Solidarność[2]. Od 1998 do 2002 sprawował urząd prezydenta tego miasta. W wyborach bezpośrednich na prezydenta miasta w 2002 przegrał w II turze z Ryszardem Załuską. Ponownie został wówczas radnym miejskim[3]. Od 2003 do 2004 był członkiem zarządu, a w latach 2004–2005 wicemarszałkiem województwa mazowieckiego.

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym i Przymierzu Prawicy, następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany na posła na Sejm V kadencji z okręgu siedleckiego liczbą 14 753 głosów. W listopadzie 2005 powołano go na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. W maju 2006 zrezygnował ze stanowiska, dymisję przyjęto w tym samym miesiącu. W czerwcu 2007 został powołany na sekretarza klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 22 030 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 17 516 głosów[4]. W wyborach w 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 24 747 głosów[5]. Był głównym autorem projektu tzw. ustawy dezubekizacyjnej, uchwalonej w Sejmie VIII kadencji[6]. Bez powodzenia startował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[7].

W wyborach krajowych w tym samym roku uzyskał natomiast mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując 22 457 głosów[8]. Został następnie wybrany zastępcą przewodniczącego Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, zasiadł również w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej oraz Komisji Obrony Narodowej[9]. 25 czerwca 2021 wystąpił z klubu parlamentarnego PiS, współtworząc koło poselskie Wybór Polska[10]. Niespełna dwa tygodnie później dołączył do Partii Republikańskiej, a także powrócił do KP PiS[11].

W lipcu 2022 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki oraz pełnomocnikiem rządu ds. rozwoju sportu dzieci i młodzieży[12]. W 2023 został wybrany na posła X kadencji (z wynikiem 15 845 głosów)[13]. Po tych wyborach zrezygnował następnie z objęcia mandatu w Parlamencie Europejskim, który zwolnił Zbigniew Kuźmiuk[14]. W grudniu 2023 zakończył pełnienie funkcji wiceministra. Po przyłączeniu się Partii Republikańskiej do Prawa i Sprawiedliwości Arkadiusz Czartoryski ponownie został członkiem tego ugrupowania[15].

W 2024 przystąpił do Zakonu Rycerzy Świętego Jana Pawła II Wielkiego[16].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antyfaszysta opluł mundur. „Rzucił się z rękami”. tvn24.pl, 13 listopada 2011. [dostęp 2020-02-15].
  2. Samorząd 1998. kbw.gov.pl. [dostęp 2025-04-12].
  3. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2025-04-12].
  4. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-05-30].
  5. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  6. Autor ustawy dezubekizacyjnej: Wpływy ludzi z rodowodem sięgającym PRL są wszechpotężne. forsal.pl, 28 sierpnia 2019. [dostęp 2019-12-21].
  7. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-05].
  8. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  9. Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2019-11-16].
  10. ZP formalnie traci większość w Sejmie. Troje posłów odchodzi z klubu PiS. wprost.pl, 25 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-25].
  11. Jarosław Kaczyński. Poseł Czartoryski wraca do klubu. polsatnews.pl, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-07].
  12. Arkadiusz Czartoryski powołany na sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. gov.pl, 29 lipca 2022. [dostęp 2022-07-29].
  13. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  14. Rafał Romanowski obejmie mandat europosła. pap.pl, 30 listopada 2023. [dostęp 2023-12-03].
  15. Rada Polityczna. pis.org.pl. [dostęp 2024-11-16].
  16. Poseł, były prezydent i wiceprezydent w zakonie!. moja-ostroleka.pl, 25 listopada 2024. [dostęp 2024-12-01].
  17. Medal dla Czartoryskiego za „utrwalanie pamięci”. to.com.pl, 20 kwietnia 2009. [dostęp 2011-11-17].
  18. Magyar Közlöny 41. szám. magyarkozlony.hu. [dostęp 2011-11-17]. (węg.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]