Tapiseria – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tapiseria (z franc. tapisserie) – ogólna nazwa określająca jednostronną tkaninę o różnorodnej dekoracji: figuralnej (np. ze scenami mitologicznymi, biblijnymi), heraldycznej bądź zwierzęco-roślinnej (tzw. werdiura), służącą do dekoracji ścian. Potocznie termin „tapiseria” stosowany jest wymiennie z nazwami: gobelin^[1] i arras.

Wykonywana była splotem płóciennym (rzadziej rządkowym), z nici wełnianych i jedwabnych, czasem z dodatkiem nici złotych lub srebrnych, na warsztatach pionowych lub poziomych.

Tapiserie wykonywano już w starożytnym Egipcie (od XVIII dynastii), w Chinach i prekolumbijskim Peru. W Europie ważnymi ośrodkami były w kolejnych stuleciach:

XIV – Paryż i Arras,
XV – Arras i Tournai,
XVI – Flandria, Włochy,
XVII – Bruksela, Francja (zwłaszcza królewska manufaktura Gobelinów i manufaktura w Beauvais),
XVIII – manufaktura Gobelinów i Beauvais.

Niektórzy władcy – zamiast kupować gotowe dzieła – zakładali manufaktury na swoich dworach (np. w Szczecinie, Torgau, Brzegu czy też w Szwecji^[2]).

Zobacz też

Przypisy

↑ Termin używany jest od 2. połowy XVII wieku, a pochodzi od nazwiska rodziny Gobelin, od której odkupiono paryską manufakturę, przekształcając ją w manufakturę królewską.
↑ Janina Kochanowska: Kultura artystyczna na dworze książąt szczecińskich w XVI w.. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 1996, s. 76.

Bibliografia

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2006, s. 135 i 411.

[1] Termin używany jest od 2. połowy XVII wieku, a pochodzi od nazwiska rodziny Gobelin, od której odkupiono paryską manufakturę, przekształcając ją w manufakturę królewską.

[2] Janina Kochanowska: Kultura artystyczna na dworze książąt szczecińskich w XVI w.. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 1996, s. 76.

[1]

[2]