Arszenik i stare koronki (sztuka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arszenik i stare koronki
Arsenic and Old Lace
Autor	Joseph Kesselring
Typ utworu	czarna komedia
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	USA
Język	angielski
Data wydania	1941
Wydawca	Random House
	Pierwsze wydanie polskie
Przekład	Antoni Marianowicz i Janusz Minkiewicz

Arszenik i stare koronki (ang. Arsenic and Old Lace) – komedia autorstwa Josepha Kesselringa z 1939 roku, z gatunku czarnego humoru.

Bohaterkami sztuki są dwie starsze panie z oddaniem opiekujące się kuzynem Teddym, cierpiącym na lekkie zaburzenia psychiczne. Siostry Abby i Marta Brewster są przeświadczone, że ich zadaniem jest niesienie pomocy innym. Chcą skrócić męki żywota samotnym mężczyznom wynajmującym pokój w ich domu i w tym celu częstują ich winem zatrutym arszenikiem. Swoje ofiary grzebią w piwnicy. Pomaga im w tym niczego nieświadomy Teddy, który myśli, że jest prezydentem Rooseveltem i kopie śluzy Kanału Panamskiego^[1], w których później chowane są ofiary ciotek. Niespodziewanie do domu wraca siostrzeniec obu pań – Mortimer Brewster. Przybywa on w towarzystwie swojej narzeczonej i odkrywa straszną prawdę. W rodzinnym domu pojawia się również kolejny siostrzeniec – Jonathan – poszukiwany przez policję wielokrotny morderca.

Sztuka Josepha Kesselringa była przebojem lat 40. na Broadwayu, najpierw w Fulton Theatre (1941), a potem w Hudson Theater (1943). Następnie spopularyzował ją Frank Capra, dokonując adaptacji filmowej pod tym samym tytułem w 1944.

Mniej znane adaptacje filmowe to:

Arszenik i stare koronki – hiszpański film z 1995 roku w reż. Anny Lizaran
Arszenik i stare koronki – duński film z 2002 roku w reż. Larsa Knutzona

Polskiego przekładu dokonali Antoni Marianowicz i Janusz Minkiewicz. Do najbardziej znanych polskich realizacji należą:

spektakl w reżyserii Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Powszechnym z 1957 roku^[2]^[3],
spektakl Teatru Telewizji w reżyserii Macieja Englerta z 1975 roku, który ukazał się w cyklu Teatr Sensacji "Kobra" i znalazł się na liście stu najlepszych w historii Teatru Telewizji przedstawień teatralnych, wytypowanych w sierpniu 1999 r. przez Akademię Teatru Telewizji^[4],
spektakl w reżyserii Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Nowym w Warszawie z 1990 roku^[5]^[6],
spektakl w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego w Teatrze Sabat z 2001 roku^[7]^[8].

Zobacz też

Arszenik i stare koronki (Teatr Telewizji)

Przypisy

↑ Klub miłośników filmu – Arszenik i stare koronki. [dostęp 2014-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
↑ Arszenik i stare koronki. [dostęp 2012-01-21].
↑ Arszenik i stare koronki - Joseph Kesselring. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)].
↑ Złota Setka Teatru Telewizji. [dostęp 2012-01-21].
↑ Polska Bibliografia Literacka. [dostęp 2012-01-21].
↑ Monika Mokrzycka-Pokora: Wojciech Pokora. 2007. [dostęp 2012-01-21].
↑ Janusz R. Kowalczyk: Trucie z wdziękiem. Rzeczpospolita, 2001-12-20. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-19)].
↑ Arszenik i stare koronki - Joseph Kesselring. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)].

[1] Klub miłośników filmu – Arszenik i stare koronki. [dostęp 2014-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].

[2] Arszenik i stare koronki. [dostęp 2012-01-21].

[3] Arszenik i stare koronki - Joseph Kesselring. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)].

[4] Złota Setka Teatru Telewizji. [dostęp 2012-01-21].

[5] Polska Bibliografia Literacka. [dostęp 2012-01-21].

[6] Monika Mokrzycka-Pokora: Wojciech Pokora. 2007. [dostęp 2012-01-21].

[7] Janusz R. Kowalczyk: Trucie z wdziękiem. Rzeczpospolita, 2001-12-20. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-19)].

[8] Arszenik i stare koronki - Joseph Kesselring. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-15)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]