Astrid Hjertenæs Andersen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Astrid Hjertenæs Andersen (ur. w 1915 w Horten, zm. 1985) − norweska poetka i tłumaczka z języka węgierskiego.

Uważa się ją za jedną z ważniejszych poetek norweskich okresu powojennego. Zadebiutowała w 1945 tomikiem tradycyjnych w formie wierszy De ville traner. Jej późniejsze utwory charakteryzowała bardziej nowoczesna forma, bez stałego rytmu i regularnych rymów. W jej poezji odnaleźć można odwołania do filozofii, mitologii i dawnej poezji, ponieważ Astrid Hjertenæs Andersen zakładała, że zadaniem poety jest podtrzymywać ducha tradycji i piękna. Opisywała też doświadczenia bliskie kobietom, zwłaszcza w wierszu Kvinnen og dansen ze zbioru Strandens kvinner z roku 1955.

Utwory

De ville traner (poezja), 1945
De unge søylene (poezja), 1948
Skilpaddehagen (poezja), 1950
Strandens kvinner (poezja), 1955
Vandrersken (poezja), 1957
Pastoraler (poezja), 1960
Treklang (poezja – wybrane poezji razem z Astrid Tollefsen(inne języki) i Gunvor Hofmo(inne języki)), 1963
Frokost i det grønne (poezja), 1964
Dr. Gnomen (proza), 1967
Hyrdefløyten – epistler fra Algerie (proza), 1968
Som en vår (wybór wierszy), 1970
Rosenbusken (poezja), 1972
Svaner og nåtid – epistler fra Island (proza), 1973
Et våroffer (wiersze), 1976
De tyve landskaper (poezja), 1980
Samlede dikt (poezja), 1985