August Eberhard Müller – Wikipedia, wolna encyklopedia

August Eberhard Müller
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1767
Northeim

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1817
Weimar

Instrumenty

flet, organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista, flecista, pedagog

August Eberhard Müller (ur. 13 grudnia 1767 w Northeim, zm. 3 grudnia 1817 w Weimarze[1][2][3][4]) – niemiecki kompozytor, organista, flecista i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Naukę pobierał początkowo u swojego ojca, organisty Matthäusa Müllera, następnie był uczniem Johanna Christopha Friedricha Bacha w Bückeburgu[1][2][3]. Studiował prawo na uniwersytecie w Getyndze, przerwał jednak studia i rozpoczął karierę flecisty, podróżując z koncertami po północnych Niemczech[1][4]. W 1788 roku osiadł w Magdeburgu, gdzie w 1789 roku został organistą w kościele św. Ulryka i dyrektorem muzycznym miasta[1][3]. W latach 1792–1793 dyrygował koncertami dla loży masońskiej i występował w Berlinie[1]. W 1794 roku wyjechał do Lipska, gdzie otrzymał posadę organisty w kościele św. Mikołaja i występował jako pierwszy flecista z Gewandhausorchester[1]. W 1800 roku został dyrektorem muzycznym lipskich kościołów św. Mikołaja i św. Tomasza oraz asystentem Johanna Adama Hillera, po którym w 1804 roku przejął stanowisko kantora kościoła św. Tomasza[1][2][3]. W 1810 roku przeniósł się do Weimaru, gdzie był kapelmistrzem kapeli dworskiej i dyrektorem muzycznym miasta, a także uczył gry na fortepianie[1].

Był autorem singspielu Der Polterabend, ponadto napisał m.in. 11 koncertów fletowych, 2 koncerty na instrument klawiszowy, 17 sonat na instrument klawiszowy, liczne kantaty[2]. Pisał także kadencje do koncertów W.A. Mozarta i wyciągi fortepianowe fragmentów z jego oper[2]. Opublikował podręcznik gry na flecie, opracował też i przygotował do druku zrewidowane wydanie podręcznika gry na instrumencie klawiszowym Georga Simona Löhleina[2]. Był propagatorem twórczości klasyków wiedeńskich, uczestniczył w pracach nad publikacją pierwszych wydań zbiorczych dzieł Mozarta i Haydna[1]. Jego własna twórczość reprezentuje styl brillant[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 438. ISBN 83-224-0656-8.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2543. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 620. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 396. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]