Awanport – Wikipedia, wolna encyklopedia
Awanport – najdalsza z wewnętrznych części wodnej powierzchni portu (czyli część jego akwatorium), przylega do wejścia do portu i redy, ograniczona jest zazwyczaj falochronem[1][2]. Z awanportu statki przechodzą do dalszych akwenów portowych: basenów portowych, doków lub kanałów portowych, lub też podchodzą bezpośrednio do nabrzeży, pirsów, pomostów itp.
Awanport zmniejsza siłę fal, a w przypadku portów rzecznych osłabia prąd wody, służy również do wykonywania manewrów[3]. Częścią awanportu może być obrotnica portowa – miejsce, w którym statki są obracane za pomocą holowników. W przypadku dużych awanportów mogą przebywać w nich statki oczekujące na wejście w głąb portu.
Pojęcie awanportu zostało zdefiniowane w Rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie[4].
Mianem awanportu określane jest również miejsce, w którym statki czekają na wejście do śluzy.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie. (Dz.U. z 1998 r. nr 101, poz. 645)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ awanport, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-03-07] .
- ↑ awanport. definicja.net. [dostęp 2019-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)].
- ↑ Katarzyna Dworakowska: Słownik spedytora – awanport. seaoo.com. [dostęp 2019-03-07].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie.. Dz.U. 1998 nr 101 poz. 645, 07.09.1998. [dostęp 2019-03-07].