Błażej Śliwiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błażej Śliwiński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1954 Gdańsk
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia średniowieczna, nauki pomocnicze historii Polski
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Doktorat	1982 – historia UG
Habilitacja	1988 – historia UG
Profesura	1993
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Okres zatrudn.	1977–2019
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Słupsku/Pomorska Akademia Pedagogiczna
Okres zatrudn.	1993–2004
Uczelnia	Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie
Okres zatrudn.	1994–2001
Odznaczenia
Strona internetowa

Błażej Śliwiński (ur. 25 czerwca 1954 w Gdańsku) – polski historyk, profesor.

Urodził się w rodzinie Witolda^[1] (1924–2000) i Ireny (1927–2018)^[2]. Absolwent Szkoły Podstawowej nr 67 (1969) i I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1974). Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim (1977) i podjął pracę w Instytucie Historii UG. Pracę doktorską obronił w 1982, habilitował się w 1988. Stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1994, stanowisko profesora zwyczajnego w 1998, tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych w 1993. Specjalizuje się w historii średniowiecznej i naukach pomocniczych historii Polski. Był członkiem Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Historii Średniowiecza Polski i Nauk Pomocniczych Historii Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego^[3].

Wykładał też w Wyższej Szkole Pedagogicznej/Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku (1993–2004), w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie (1994–2001) i w Wyższej Szkole Turystyki i Hotelarstwa w Gdańsku (2005–2011). W 2019 przeszedł na emeryturę.

Był też redaktorem naukowym Encyklopedii Gdańska (2012)^[4].

W 1999 został odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi^[1], w 1998 odznaką „Zasłużony dla Województwa Koszalińskiego”. Otrzymał też Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001)^[2], Medal św. Wojciecha (2014)^[5] oraz Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji działalności twórczej (2023)^[6].

• Rola polityczna możnowładztwa na Pomorzu Gdańskim w czasach Mściwoja II (1987).
• Lisowie Krzelowscy w XIV–XV w[ieku] i ich antenaci : studium genealogiczne, Gdańsk : Wydawnictwo „Marpress”, 1993, ISBN 83-85349-10-3.
• Studia z dziejów Pomorza w XII wieku (wraz z Janem Powierskim i Klemensem Bruskim, 1993).
• Kronikarskie niedyskrecje czyli Życie prywatne Piastów, Gdańsk : Wydawnictwo „Marpress”, 1994, ISBN 83-85349-30-8.
• Poczet książąt gdańskich: dynastia Sobiesławiców XII–XIII wieku, Gdańsk : Wydawnictwo „Marpress”, Wyd. I 1997 ISBN 83-85349-81-2, Wyd. II 2006 ISBN 83-89091-95-X.
• Dzieje kasztelanii chmieleńskiej (2000).
• Pomorze Wschodnie w okresie rządów księcia polskiego Władysława Łokietka w latach 1306–1309, Gdańsk : Muzeum Archeologiczne, 2003, ISBN 83-85824-08-1.
• Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima (wraz z Beatą Możejko i Sobiesławem Szybkowskim, 2003).
• Herby miast, gmin i powiatów województwa pomorskiego. T. 2 (wraz z Beatą Możejko, 2004).
• Rzeź i zniszczenie Gdańska przez Krzyżaków w 1308 roku, Gdańsk : Wydawnictwo „Marpress”, 2006, ISBN 83-89091-91-7.
• Początki Gdańska : dzieje ziem nad zachodnim brzegiem Zatoki Gdańskiej w I połowie X wieku, Gdańsk : Muzeum Historyczne Miasta Gdańska, 2009, ISBN 978-83-61077-28-2.
• Sambor II. Książę tczewski (2010).
• Leszek książę inowrocławski, Kraków : Wydawnictwo Avalon, 2010, ISBN 978-83-60448-85-4.
• Bezprym. Pierworodny syn pierwszego króla Polski (986–zima/wiosna 1032), 2014.
• Ziemomysł Inowrocławski : książę kujawski, brat Leszka Czarnego i króla Władysława Łokietka (ok. 1247 - początek października/25 grudnia 1287), Wydawnictwo Avalon, 2017.
• Historia Rumi. T. 1. 2017 (współautor).

• Prof. dr hab. Błażej Śliwiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-11-11] .
• Katalog Biblioteki Narodowej.
• Kto jest kim w województwie pomorskim. Rok 2000, wyd. Oficyna Pomorska, Gdańsk 2000.