Błeszyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błeszyńskipolski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu czerwonym nad czarną trąbą myśliwską z nawiązaniami złotymi krzyż kawalerski złoty, a nad nim orla głowa z gałązką wawrzynową o trzech listkach w dziobie.

W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Nieznane pochodzenie herbu. Herb widoczny na XVIII-wiecznej pieczęci będącej własnością J. HR. Ostrowskiego[2].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Herb ten, jako herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych:

Błeszyński.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 25.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]