Błona fotograficzna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Błona fotograficzna, film fotograficzny lub tylko film (potocznie: taśma filmowa, niepoprawnie: klisza) – jeden z podstawowych rodzajów materiałów światłoczułych. Błona fotograficzna jest materiałem płaskim i elastycznym. Jedynie podłoże błony jest przezroczyste^[1], zaś pokrywająca je warstwa światłoczuła^[1] do czasu wywołania przepuszcza światło w bardzo niewielkim stopniu.

• błona cięta – w postaci arkuszy^[1] dopasowanych do kasety aparatu fotograficznego (najczęściej wielkoformatowego);
• błona zwojowa – w postaci wstęgi nawiniętej na szpulę lub tuleję^[1], o szerokości dopasowanej do aparatów średnioformatowych (zwykle wynoszącej 60 mm) oraz urządzeń przemysłowych (np. naświetlarek);
• film, taśma filmowa – materiał zawierający perforację na jednej lub obu krawędziach w celu ułatwienia precyzyjnego przesuwu w projektorze, kamerze lub aparacie fotograficznym (najczęściej małoobrazkowym) – zwykle o szerokości 35 mm;
• klisza – materiał fotograficzny wykonany na bazie szklanych płytek odpowiedniego formatu; najczęściej występuje w postaci emulsji halogenosrebrowej naniesionej na płytkę szklaną; zalety klisz: duża sztywność – brak odkształceń i przemieszczeń w czasie rejestracji, co jest szczególnie ważne w przypadku materiałów o dużych wymiarach, a także w systemach rejestracji wymagających najwyższego stopnia stabilności układu rejestrującego (w tym także materiału).

Błona fotograficzna składa się z podłoża z tworzywa sztucznego o wysokiej przejrzystości, z naniesioną warstwą emulsji światłoczułej. Dawniej jako podłoże stosowano celuloid, dziś trójoctan celulozy^[1]. W przypadku błon barwoczułych, na podłożu naniesione jest kilka warstw emulsji, poprzedzielanych odpowiednimi filtrami barwnymi.

Błonę fotograficzną po naświetleniu należy poddać procesowi obróbki chemicznej, zwanej wywołaniem. Procesu tego dokonuje się ręcznie w koreksie (pracując z danym materiałem w ciemni fotograficznej) lub maszynowo w minilabie.

• negatyw barwny
• negatyw czarno-biały
• diapozytyw barwny, przezrocze, slajd
• diapozytyw czarno-biały

• balans barwny
• czułość
• format
• rozdzielczość
• rozpiętość tonalna
• sposób reprodukcji barw
• tolerancja naświetlenia
• ziarnistość

Na świecie:

• Agfa, Astrum, Efke, FOMA, Forte, Ferrania, Fujifilm, Ilford, Kodak, Konica, Maco, ORWO, Polaroid

W Polsce:

• Warszawskie Zakłady Fotochemiczne „Foton”
• Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne „Foton”

Terminu „film” używa się potocznie do błon zwojowych o dużej długości, natomiast termin „klisza” stał się synonimem błony w dwudziestoleciu międzywojennym, czyli w czasach, gdy dotychczasowe klisze w postaci płytek szklanych zostały wyparte przez znacznie wygodniejsze w użyciu zwojowe materiały światłoczułe.

Zobacz multimedia związane z tematem: Błona fotograficzna

• aparat wielkoformatowy