Błony płodowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błony płodowe (łac. membranae fetales^[1]) – błony otaczające zarodek owodniowców, tj.: gadów, ptaków i ssaków (w tym człowieka). Ich wykształcenie w toku ewolucji umożliwiło zwierzętom, które je posiadają, uniezależnić swój rozwój od środowiska wodnego, a tym samym opanować ląd.

Wyróżnia się cztery błony płodowe:

Przypisy

↑ Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 128, ISBN 83-200-1923-0 .

Bibliografia

RobertR. Konieczny RobertR., błony płodowe, [w:] MarzenaM. Popielarska, RobertR. Konieczny, GrzegorzG. Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 40–41, ISBN 978-83-7435-692-3 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[WSM-1] Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 128, ISBN 83-200-1923-0 .

[1]