French
DeutschBartosz Borowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Imię i nazwisko urodzenia | Bartosz Franciszek Borowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | cmentarz komunalny w Gorzowie Wielkopolskim |
| Zawód, zajęcie | działacz społeczny, kierowca |
| Edukacja | |
| Rodzice | Franciszek Borowski |
| Małżeństwo | Ewelina Sierpień-Borowska[1] |
| Krewni i powinowaci | Anna Maria Borowska (babka) Kamil Borowski |
| Odznaczenia | |
 | |
Bartosz Franciszek Borowski (ur. 3 czerwca 1978 w Gorzowie Wielkopolskim[2], zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – jeden z przedstawicieli Federacji Rodzin Katyńskich wchodzący w skład polskiej delegacji na uroczystości rocznicowe w Katyniu w Rosji, który zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Prawnuk podporucznika Franciszka Popławskiego, oficera batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza w Łużkach, zamordowanego w 1940 roku w Katyniu, wnuk Anny Marii Borowskiej, syn Danuty i Franciszka Borowskich, brat Kamila[4].
Był absolwentem studiów inżynierskich na Akademii Rolniczej w Szczecinie[5]. Pracował jako kierowca ciężarówki[6]. Był związany z Gorzowską Rodziną Katyńską, w której działała również jego babka, Anna Maria Borowska[7][8]. Wraz z nią wszedł w skład delegacji na uroczystości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej w charakterze przedstawiciela Federacji Rodzin Katyńskich[9].
Po katastrofie w Smoleńsku trumna z jego ciałem, zidentyfikowanym przez żonę, Ewelinę Sierpień-Borowską i brata Kamila[10][1], po obrączce[11], została sprowadzona do Polski w dniu 15 kwietnia 2010, gdy do Polski przewieziono trumny ze zwłokami 34 ofiar; w uroczystości powitania na lotnisku Okęcie w Warszawie wziął udział m.in. prezes Rady Ministrów Donald Tusk[12].
16 kwietnia 2010 roku Bartosz Borowski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13]. 20 kwietnia 2010 został pochowany wraz z Anną Marią Borowską na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim[14]. W pogrzebie, mającym charakter państwowy i odbywającym się zgodnie z ceremoniałem wojskowym, uczestniczyła m.in. reprezentująca rząd minister pracy i polityki społecznej Jolanta Fedak[14]; poprzedziła go msza w Katedrze Wniebowzięcia NMP w Gorzowie, celebrowana przez biskupa diecezjalnego zielonogórsko-gorzowskiego Stefana Regmunta[15], który w wygłoszonej homilii przypomniał sylwetki zmarłych diecezjan[11].
1 kwietnia 2011 roku w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w parafii pod tym wezwaniem przy ul. Chodkiewicza w Gorzowie Wielkopolskim odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą Annę Marię Borowską i Bartosza Borowskiego, ufundowaną przez Sybiraków z Kół Oddziału Związku Sybiraków w Gorzowie Wielkopolskim oraz Gorzowską Rodzinę Katyńską[16][17].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nekrolog Bartosza Borowskiego. wyborcza.pl, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2010-09-21].
- ↑ https://smolensk.muzhp.pl/index.html%3Fp=211.html
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-30].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 36, 302.
- ↑ Bartosz Borowski. interia.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 kwietnia 2010)].
- ↑ Anna Maria Borowska i Bartosz Borowski. gazeta.pl, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-09-09].
- ↑ Dzisiaj w Gorzowie - pogrzeb dwóch ofiar katastrofy spod Smoleńska. egorzow.pl, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2010-09-08].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 304.
- ↑ Smoleńsk 2010-04-10. federacja-katyn.org. [dostęp 2010-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-08)].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 379.
- ↑ a b "Pogrzeb ofiar tragedii pod Smoleńskiem", [w:] Gość Zielonogórsko-Gorzowski, nr 17/209, 2 maja 2010, str. 3 [1]
- ↑ "Wróciliście jako bohaterowie". Kolejne 34 trumny z ofiarami katastrofy wróciły do Polski. gazeta.pl, 15 kwietnia 2010. [dostęp 2010-09-01].
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 16 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-30].
- ↑ a b Gorzów żegna dziś dwie ofiary katastrofy pod Smoleńskiem. gazeta.pl, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-30].
- ↑ Gorzów pożegnał Borowskich. gorzow24.pl, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2010-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2012)].
- ↑ Gorzów Wlkp.: odsłonięto tablicę poświęconą pamięci gorzowian zmarłych w Smoleńsku. ekai.pl, 1 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 grudnia 2013)].
- ↑ Stanisławczyk. Ostatni krzyk 2011 ↓, s. 381.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.