Bedtime Story – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wykonawca singla z albumu Bedtime Stories | ||||
Madonna | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek | ||||
Długość | 4:52 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Format | ||||
Singel po singlu | ||||
|
Bedtime Story – trzeci singel promujący album Madonny pt. Bedtime Stories. Utwór został napisany przez Nellee Hoopera, Björk i Mariusa de Vriesa, a wyprodukowany przez Madonnę i Nellee Hoopera. Singel wypadł bardzo słabo na światowych listach przebojów. W Stanach Zjednoczonych stał się pierwszą piosenką Madonny od 11 lat, która ominęła pierwszą czterdziestkę najlepszych singli.
Wydanie
[edytuj | edytuj kod]Singel został wydany 13 lutego w Wielkiej Brytanii i dopiero 11 kwietnia 1995 roku w Stanach Zjednoczonych, ponieważ dopiero w lutym (wydany w grudniu) singel Take a Bow dotarł na szczyt zestawienia Billboard Hot 100 i pozostał tam przez następne siedem tygodni.
Oprócz wydania na szóstym albumie studyjnym Bedtime Stories w 1994 roku, piosenka znalazła się na drugiej kompilacji przebojów GHV2 (Greatest Hits Volume 2), wydanej pod koniec 2001 roku.
Teledysk
[edytuj | edytuj kod]Do utworu został zrealizowany teledysk którego reżyserią zajął się Mark Romanek. Powstawał on w dniach 5-10 grudnia 1994 w Universal Studios w Universal City (Kalifornia). Jego premiera odbyła się w specjalnie przygotowanym na tę okazję programie MTV Madonna's Pyjama Party. Wideoklip, nakręcony z ogromnym rozmachem jest jedynym takim, w którym można zaobserwować taką mnogość wizerunków piosenkarki. Nakręcenie wypełnionego efektami specjalnymi, oryginalnego wideoklipu kosztowało blisko 5 mln $. Nikt do tej pory nie przeznaczył na nakręcenie teledysku aż tylu pieniędzy. Niestety ogromny wkład jaki włożono w jego produkcję nie został doceniony przez krytykę. Teledysk nie dostał ani jednej nominacji do nagród MTV Video Music Awards.
Oprócz wielu nawiązań do surrealizmu, w teledysku pojawia się również odwołanie do fenomenu świadomego snu, tj. takiego, w którym śniący jest świadomy, że śni (ang. lucid dream). Słowo "lucid" pojawia się na ekranie zaraz po komunikacie "welcome". Badania naukowe nad świadomym snem z udziałem ochotników rozpoczęły się w latach 70. XX wieku i polegały głównie na obserwacji śniących oraz próbach komunikacji, gdy wciąż pozostawali w fazie snu.
Inspiracją dla Madonny była sztuka obrazu. Doceniła wyrażane piękno takich artystów jak Leonora Carrington czy Remediosa Varo.
Listy sprzedaży
[edytuj | edytuj kod]Kraj | Najwyższa pozycja | Sprzedaż |
---|---|---|
Australia | 5 (3 tygodnie) | 35 000 |
Europa | 21 | - |
Francja | 82 | 10 000 |
Japonia | 14 | - |
Kanada | 17 | 10 000 |
Stany Zjednoczone | 42 | 114 000 |
Wielka Brytania | 4 | 110 000 |
Włochy | 8 | - |
Występy na żywo
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy Madonna wykonała Bedtime Story na rozdaniu brytyjskich nagród Brit Awards, 20 lutego 1995 roku, czyli kilka dni po wydaniu.
Gwiazda ubrana była w srebrną długą suknie, a jej włosy zostały specjalnie przedłużone, tak aby wyglądały jak anielskie. Podczas występu piosenkarka stała w jednym miejscu, a z każdej strony wiał wiatr. Obok niej oryginalną choreografię wykonywało dwóch tancerzy.
Występ na Brit Awards był jak na razie ostatnim wykonaniem piosenki. Dopiero podczas trasy Re-Invention w 2004 roku, Królowa Popu zdecydowała się umieścić piosenkę w setliście, ale tylko jako wideo interlude (nagranie, oddzielające jedną część show od drugiej). W tym celu wykorzystano remiks Orbital Mix, umieszczony na singlu CD.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Okładka. upload.wikimedia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-13)].