Bella Cup – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bella Cup
Miejsce

 Polska
Toruń

Obiekt

Klub Sportowy Start – Wisła

Nawierzchnia

Ceglana

WTA Tour
Kategoria

ITF Women’s World Tennis Tour

Pula nagród

60 000 $

Drabinka

32S/32Q/16D

Dyrektor

Renata Sokołowska

Aktualne mistrzynie
Gra pojedyncza
Słowacja Rebecca Šramková
Gra podwójna
Hiszpania Rebeka Masarova
 Słowacja Rebecca Šramková
Strona internetowa
Nieistniejące Korty tenisowe Klubu Sportowego "Start - Wisła" w Toruniu, na których odbyło się 15 pierwszych edycji Bella Cup
Hala tenisowa na terenie Centrum Sportowo-Rekreacyjnego w Toruniu
Zwyciężczyni gry pojedynczej z 2019 roku, Rebecca Šramková
Zwyciężczynie gry podwójnej z 2019 roku, Rebecca Šramková i Rebeka Masarova

Bella Cup, właśc. Międzynarodowy Turniej Tenisowy Kobiet Bella Cup – międzynarodowy turniej tenisowy kobiet organizowany w Toruniu w ramach cyklu zawodowych turniejów Międzynarodowej Federacji Tenisowej – ITF Women’s World Tennis Tour.

Sponsorem generalnym Bella Cup od jego pierwszej edycji tj. od roku 1995 są Toruńskie Zakłady Materiałów Opatrunkowych. Dyrektorem turnieju jest Renata Sokołowska[1].

Jest to najdłużej nieprzerwanie rozgrywany turniej kobiecy w Polsce. Pierwotnie (od roku 1995) organizowany był na kortach Klubu Sportowego Start-Wisła w Toruniu. W 2010 roku po raz pierwszy zawodniczki rozegrały turniejowe mecze w nowo otwartym Centrum Tenisowym MOSiR, mieszczącym się przy ul. Przy Skarpie 4 w Toruniu. Obiekt składa się z 10 kortów: 1 głównego, 4 turniejowych, 4 treningowych i kortu z nawierzchnią syntetyczną wraz ze ścianką treningową. Korty turniejowe mają nawierzchnię ceglaną i są zaopatrzone w trybuny z miejscami siedzącymi. W 2013 roku kompleks wzbogacono o halę tenisową[1].

Pula nagród i punkty

[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku pula nagród wynosiła 60 000 dolarów amerykańskich wraz z gwarancją wyżywienia i zakwaterowania dla zawodniczek[1]. W latach 1995–2002 pula wynosiła 10 000 dolarów, a w roku 2003 wzrosła do 25 000 USD dolarów. Od 2004 roku organizatorzy turnieju pokrywają koszty zakwaterowania, a od 2016 roku również wyżywienia zawodniczek.

Zwyciężczyni turnieju gry pojedynczej otrzymuje 100 punktów do rankingu WTA oraz 9142 dolarów. Zwyciężczynie turnieju gry podwójnej otrzymują 100 punktów do rankingu deblowego WTA oraz 3344 dolarów[1].

W grze pojedynczej pula nagród i przyznawane punkty prezentują się następująco:

Runda Pieniądze ($) Punkty (WTA)
Zwyciężczyni 9142 100
Finalistka 4886 60
Półfinalistka 2683 36
Ćwierćfinalistka 1543 18
2. runda 935 9
1. runda 557 1

W grze podwójnej pieniądze za daną rundę wypłacane są na parę, a punkty przypisywane są na osobę:

Runda Pieniądze ($) Punkty (WTA)
Zwyciężczynie 3344 100
Finalistki 1672 60
Półfinalistki 836 36
Ćwierćfinalistki 456 18
1. runda 304 1

Rozgrywki

[edytuj | edytuj kod]

Turniej rozpoczyna się od eliminacji, w których występują 32 zawodniczki. Tyle samo rozpoczyna grę w turnieju głównym. W turnieju gry podwójnej gra 16 par deblowych[1]. Organizatorzy turnieju co roku przyznają tzw. dzikie karty.

Mecze finałowe

[edytuj | edytuj kod]

gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zwyciężczyni Finalistka Wynik
2020 Turniej nie był rozgrywany z powodu pandemii COVID-19.
2019 Słowacja Rebecca Šramková Ukraina Marta Kostiuk 6:1, 6:2
↑   ITF 60 000 $   ↑
2018 Czechy Barbora Krejčíková Słowacja Rebecca Šramková 7:5, 6:1
2017 Słowacja Chantal Škamlová Czechy Miriam Kolodziejová 6:2, 4:6, 6:3
2016 Bułgaria Izabełła Szinikowa Słowenia Tadeja Majerič 7:5, 4:6, 6:2
2015 Słowacja Kristína Kučová Włochy Giulia Gatto-Monticone 4:6, 6:1, 6:4
2014 Czechy Barbora Krejčíková Grecja Maria Sakari 6:4, 6:1
2013 Polska Paula Kania Polska Katarzyna Piter 6:4, 6:4
2012 Czarnogóra Danka Kovinić Polska Paula Kania 6:3, 4:6, 6:3
↑   ITF 25 000 $   ↑
2011 Rumunia Edina Gallovits-Hall Francja Stéphanie Foretz Gacon 6:4, 6:3
↑   ITF 50 000 $ + H   ↑
2010 Rosja Ksienija Pierwak Polska Magda Linette 6:4, 6:1
2009 Gruzja Oksana Kalasznikowa Białoruś Ksienija Mileuska 3:6, 6:4, 6:2
2008 Białoruś Kaciaryna Dziehalewicz Słowacja Dominika Nociarova 6:3, 2:6, 7:6(7)
2007 Szwajcaria Stefanie Vögele Rumunia Alexandra Dulgheru 6:2, 4:6, 7:5
2006 Słowenia Andreja Klepač Polska Joanna Sakowicz 6:0, 6:2
2005 Serbia i Czarnogóra Ana Timotić Polska Joanna Sakowicz 6:1, 6:2
2004 Polska Karolina Kosińska Polska Magdalena Kiszczyńska 4:6, 7:5, 6:1
2003 Polska Marta Domachowska Białoruś Anastasija Jakimawa 7:5, 3:6, 6:4
↑   ITF 25 000 $   ↑
2002 Ukraina Marija Korytcewa Białoruś Jana Macurová 6:3, 6:0
2001 Słowacja Dominika Luzarová Czechy Petra Kučová 2:6, 6:2, 6:0
2000 Czechy Zuzana Ondrášková Czechy Gabriela Navrátilová 6:0, 6:4
1999 Czechy Petra Kučová Nowa Zelandia Shelley Stephens 6:2, 6:4
1998 Czechy Jana Macurová Niemcy Cornelia Grunes 3:6, 6:4, 6:1
1997 Szwecja Annica Lindstedt Polska Sylwia Rynarzewska 6:1, 6:0
1996 Polska Ewa Radzikowska Rumunia Alina Tecșor 4:6, 6:2, 6:1
1995
↑   ITF 10 000 $   ↑

gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zwyciężczynie Finalistki Wynik
2020 Turniej nie był rozgrywany z powodu pandemii COVID-19.
2019 Hiszpania Rebeka Masarova
Słowacja Rebecca Šramková
Stany Zjednoczone Robin Anderson
Ukraina Anhelina Kalinina
6:4, 3:6, 10–4
↑   ITF 60 000 $   ↑
2018 Polska Katarzyna Kawa
Polska Maja Chwalińska
Uzbekistan Albina Chabibulina
Belgia Helene Scholsen
6:1, 6:4
2017 Białoruś Wiera Łapko
Rosja Anna Morgina
Czechy Miriam Kolodziejová
Czechy Jesika Malečková
6:2, 6:3
2016 Rumunia Irina Bara
Rosja Walerija Sawinych
Uzbekistan Akgul Amanmuradova
Rosja Walentina Iwachnienko
6:3, 4:6, 10–7
2015 Gruzja Ekaterine Gorgodze
Gruzja Sopia Szapatawa
Polska Magdalena Fręch
Filipiny Katharina Lehnert
6:4, 6:4
2014 Czechy Martina Borecká
Czechy Martina Kubičíková
Szwecja Hilda Melander
Słowacja Chantal Škamlová
7:6(4), 6:2
2013 Polska Paula Kania
Polska Magda Linette
Ukraina Julija Bejhelzimer
Rumunia Elena Bogdan
6:2, 4:6, 10–5
2012 Czechy Kateřina Kramperová
Czechy Martina Kubičíková
Polska Katarzyna Piter
Polska Barbara Sobaszkiewicz
1:6, 6:3, 10–4
↑   ITF 25 000 $   ↑
2011 Francja Stéphanie Foretz Gacon
Niemcy Tatjana Malek
Rumunia Edina Gallovits-Hall
Słowenia Andreja Klepač
6:2, 7:5
↑   ITF 50 000 $ + H   ↑
2010 Serbia Teodora Mirčić
Australia Marija Mirkovic
Polska Katarzyna Piter
Polska Barbara Sobaszkiewicz
4:6, 6:2, 10–5
2009 Ukraina Julija Bejhelzimer
Białoruś Ksienija Mileuska
Polska Karolina Kosińska
Polska Aleksandra Rosolska
6:1, 6:4
2008 Polska Olga Brózda
Polska Magdalena Kiszczyńska
Rumunia Mihaela Buzărnescu
Rosja Anastasija Piwowarowa
4:6, 6:4, 10–2
2007 Bośnia i Hercegowina Sandra Martinović
Szwajcaria Stefanie Vögele
Polska Magdalena Kiszczyńska
Polska Natalia Kołat
2:6, 6:4, 6:3
2006 Białoruś Kaciaryna Dziehalewicz
Słowenia Andreja Klepač
Rumunia Edina Gallovits
Słowacja Lenka Tvarošková
7:6(5), 6:4
2005 Białoruś Nadieżda Ostrowska
Izrael Jewhenija Sawranśka
Czechy Zuzana Hejdová
Polska Joanna Sakowicz
6:1, 7:5
2004 Węgry Kira Nagy
Czechy Gabriela Navrátilová
Niemcy Angelique Kerber
Polska Marta Leśniak
6:4, 7:6(2)
2003 Ukraina Olena Schmelzer
Czechy Zuzana Hejdová
Australia Mireille Dittmann
Szwecja Helena Ejeson
6:3, 6:3
↑   ITF 25 000 $   ↑
2002 Słowacja Lenka Tvarošková
Polska Anna Żarska
Czechy Zuzana Černá
Czechy Iveta Gerlová
7:5, 4:6, 6:4
2001 Czechy Petra Kučová
Czechy Blanka Kumbarová
Czechy Gabriela Navrátilová
Czechy Lenka Novotná
7:6(5), 6:3
2000 Czechy Iveta Benešová
Czechy Lenka Novotná
Czechy Jana Macurová
Czechy Gabriela Navrátilová
6:1, 6:4
1999 Czechy Petra Kučová
Czechy Gabriela Navrátilová
Polska Patrycja Bandurowska
Argentyna Vanessa Krauth
6:4, 6:3
1998 Czechy Olga Blahotová
Czechy Jana Macurová
Czechy Gabriela Navrátilová
Czechy Petra Plačková
7:6, 6:0
1997 Czechy Renata Kučerová
Słowacja Martina Suchá
Czechy Petra Kučová
Słowacja Lenka Zacharová
6:3, 6:3
1996 Australia Jenny-Ann Fetch
Australia Nicole Oomens
Białoruś Antonina Grib
Białoruś Anna Kazakevitch
6:1, 6:4
1995
↑   ITF 10 000 $   ↑

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e O turnieju. bellacup.pl. [dostęp 2020-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-16)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]