Benjamin Bilse – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benjamin Bilse

Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1816 Legnica
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1902 Legnica
Zawód	dyrygent i kompozytor
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Ernst Benjamin Bilse^[1] (ur. 17 sierpnia 1816 w Legnicy, zm. 13 lipca 1902 tamże)^[1] – niemiecki dyrygent i kompozytor, popularyzator muzyki symfonicznej, legniczanin.

Ojcem jego był Benjamin Bilse prowadzący zajazd na przedmieściu Legnicy. Matką była Anna Rozyna z domu Stier. Ojciec zmarł w 1831 roku^{[potrzebny przypis]}, pozostawiając żonę z pięciorgiem dzieci. Benjamin Bilse naukę muzyki rozpoczął w 1830 roku w wieku 14 lat. Muzyki uczył go ówczesny legnicki muzyk miejski Ernst Friedrich Scholz^[2]. Pod jego kierunkiem Bilse zdobył umiejętność gry na skrzypcach i gry w zespole. Grał również na harfie, rogu i trąbce. Prawdopodobnie ojciec jego też był muzykiem i dał mu podstawy wykształcenia. Już w dzieciństwie Benjamin Bilse posiadał spore umiejętności muzyczne^{[potrzebny przypis]}. Dzięki pomocy dwóch zamożnych legniczan udał się na studia do Wiednia. W Wiedniu studiował dyrygenturę i naukę gry na skrzypcach. Uczył go znany wirtuoz pochodzenia węgierskiego Joseph Böhm. W czasie studiów grywał w orkiestrze Johanna Straussa^[2], jako pierwszy skrzypek, zarabiając w ten sposób na życie^{[potrzebny przypis]}. Po powrocie w wieku 26 lat ze studiów zaczął ubiegać się o posadę dyrektora miejskiej orkiestry^[2]. Stanowisko to objął 1 października 1842 roku. Rok później, gdy Friedrich Wilhelm Tschirch został powołany na stanowisko organisty i kantora w głównym kościele w Legnicy, rozpoczął z nim współpracę^{[potrzebny przypis]}. W tym okresie Bilse skompletował pełną i dobrze wyszkoloną orkiestrę symfoniczną. Ponieważ magistrat miejski początkowo finansował tylko 6 koncertów rocznie, sam wypłacał honoraria muzykom za pozostałe koncerty. W tym celu musiał się podejmować dobrze płatnych kontraktów. Koncertował wszędzie, w Legnicy i okolicy, grał w śląskich i czeskich uzdrowiskach. Gdy w 1844 roku otwarto linię kolejową Wrocław - Berlin, wykorzystał możliwość szybkiego przemieszczania się z orkiestrą^[2].

Popularność zdobyta, jako kompozytor i dyrygent, dorównuje sławie największych mistrzów XIX wieku, jak np. Johann Strauss^{[potrzebny przypis]}. Bilse koncertował w całej Europie^[2]. W 1882 r. 54 muzyków odeszło z jego zespołu i założyło własną orkiestrę nazwaną Ehemalige Bilsesche Kapelle (Dawna Orkiestra Bilsego), która stała się wkrótce znana jako Berliner Philharmoniker. Bilse usiłował odbudowywać zespół, ale ostatecznie w 1884 r. wrócił do rodzinnego miasta^[2].

Przez wiele lat wraz z legnicką orkiestrą grywał w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie, w tym także polskie utwory^[2]. Był zaprzyjaźniony ze Stanisławem Moniuszką. Komponował utwory na orkiestrę, m.in. tańce.

• Złoty Krzyż Zasługi Orderu Korony Wendyjskiej, 1875 (Meklemburgia)^[3]
• Order Świętego Stanisława III Klasy, 1876 (Rosja)^[3]
• Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Alberta, 1876 (Saksonia)^[3]
• Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Fryderyka, 1876 (Wirtembergia)^[3]
• Krzyż Kawalerski II Klasy Orderu Zasługi św. Michała, 1876 (Bawaria)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Hohenzollernów, 1880 (Prusy)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Danebroga, 1881 (Dania)^[3]
• Order Orła Czerwonego III Klasy z Kokardą, 1885 (Prusy)^[3]
• Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia)
• Order Medżydów (Turcja)

• Benjamin Bilse – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Benjamin Bilse w bazie AllMusic (ang.)
• Strona domowa
• Benjamin Bilse – nuty w bibliotece Polona