Benjamin Thomas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benjamin Thomas
Informacje
Data i miejsce urodzenia12 września 1995
Lavaur
KrajFrancja
Obecna grupaCofidis
Grupa amatorska
2014Bourges EC 18
Grupy zawodowe
2015-2017Armée de terre
2018-3.2018FDJ
3.2018-2021Groupama-FDJ
2022-Cofidis
Dokumentacja
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 2024 kolarstwo
(Omnium)
brąz Tokio 2020 kolarstwo
(Madison)
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
złoto Hongkong 2017 Omnium
złoto Hongkong 2017 Madison
złoto Berlin 2020 Omnium
złoto Roubaix 2021 Wyścig punktowy
złoto Yvelines 2022 Madison
srebro Londyn 2016 Madison
srebro Pruszków 2019 Omnium
srebro Roubaix 2021 Druż. na dochodzenie
srebro Yvelines 2022 Omnium
srebro Glasgow 2023 Omnium
Mistrzostwa Europy w kolarstwie torowym
złoto Guadeloupe 2014 Wyścig punktowy
złoto Yvelines 2016 Druż. na dochodz.
złoto Berlin 2017 Madison
złoto Berlin 2017 Druż. na dochodz.
złoto Apeldoorn 2019 Omnium
złoto Grenchen 2021 Wyścig punktowy
złoto Monachium 2022 Wyścig punktowy
złoto Grenchen 2023 Omnium
srebro Grenchen 2015 Wyścig punktowy
srebro Yvelines 2016 Madison
brąz Yvelines 2016 Omnium
brąz Berlin 2017 Omnium
brąz Grenchen 2023 Madison
brąz Grenchen 2023 Druż. na dochodz.
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Benjamin Thomas (ur. 12 września 1995 w Lavaur) – francuski kolarz torowy i szosowy, mistrz olimpijski w omnium (2024), brązowy medalista olimpijski w madison (2020), wielokrotny medalista torowych mistrzostw świata i Europy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 2013 roku, kiedy zdobył złoty medal w wyścigu punktowym podczas torowych mistrzostw świata juniorów[1]. Już rok później zwyciężył w tej samej konkurencji na mistrzostwach Europy w Guadeloupe wśród seniorów[2], a podczas mistrzostw Europy w Grenchen w 2015 roku był drugi[3].

W 2016 roku zdobył cztery medale. Najpierw w parze z Morganem Kneiskym zajął drugie miejsce w madisonie na mistrzostwach świata w Londynie[4]. Następnie trzykrotnie stawał na podium podczas mistrzostw Europy w Yvelines: w drużynowym wyścigu na dochodzenie zwyciężył[5], w madisonie był drugi[6], a w omnium zajął trzecie miejsce[7].

Rok później zdobył kolejne pięć medali. Podczas mistrzostw świata w Hongkongu był najlepszy w omnium[8] i madisonie (w parze z Kneiskym)[9]. W zawodach indywidualnych wyprzedził byłego mistrza świata w tej konkurencji - Aarona Gate'a z Nowej Zelandii i Hiszpana Alberta Torresa. Ponadto na mistrzostwach Europy w Berlinie zwyciężył w madisonie[10] i drużynowym wyścigu na dochodzenie[11], a w omnium zajął trzecie miejsce[12].

Brał udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio, w parze z Donavanem Grondinem zdobywając brązowy medal w madisonie. Na tej samej imprezie był czwarty w omnium, gdzie w walce o brązowy medal lepszy był Włoch Elia Viviani.

Najważniejsze osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Kolarstwo szosowe

[edytuj | edytuj kod]
2017
2018
  • 3. miejsce w mistrzostwach Francji (jazda ind. na czas)
2019
  • 1. miejsce w mistrzostwach Francji (jazda ind. na czas)
2020
  • 2. miejsce w mistrzostwach Francji (jazda ind. na czas)
2021
  • 1. miejsce w mistrzostwach Francji (jazda ind. na czas)
2022
2024

Rankingi

[edytuj | edytuj kod]

Kolarstwo szosowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok20162017201820192020202120222023
World Ranking1739. 137. 1361. 822. 450. 424. 69. 684.
UCI Europe Tour1156. 40. 915. 598. 369. 350. 57. -
Źródło: UCI

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]