Bent Sørensen – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunki | |
Zawód | |
Wydawnictwo | Dacapo Records |
Powiązania | Edition Wilhelm Hansen |
Strona internetowa |
Bent Sørensen (ur. 18 lipca 1958 w Borup koło Ringsted)[1][2] – duński kompozytor muzyki współczesnej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował kompozycję pod kierunkiem Iba Nørholma w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym w Kopenhadze (1983–1987) oraz Pera Nørgårda w Królewskim Jutlandzkim Konserwatorium Muzycznym w Aarhus (1988–1990)[1][2]. Wpływ tych kompozytorów spowodował odejście od fascynującej go początkowo muzyki ludowej i wprowadził do jego twórczości stylistyczną otwartość i dbałość o detale[2].
W 2011 był kompozytorem-rezydentem brytyjskiego Huddersfield Contemporary Music Festival[3]. Od 2008 jest profesorem wizytującym na Wydziale Kompozycji Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[4].
Sørensen komponował na zamówienie Arditti Quartet, London Sinfonietta, Ensemble Modern, Ensemble InterContemporain, Fundacji Calouste Gulbenkiana, BBC i Danmarks Radio[2]. Swoje kompozycje dedykował m.in. puzoniście Christianowi Lindbergowi (Birds and Bells) i pianiście Leifowi Ove Andsnesowi (II koncert fortepianowy La Mattina)[5].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sukces osiągnął już w latach 80. kwartetami smyczkowymi: Alman (1984), Adieu (1986), Angels’ Music (1988) i Schrie und Melancholie (1994), które nadal zaliczane są do jednych z najważniejszych dzieł kompozytora[5]. W latach 90. zaczął odchodzić od muzyki kameralnej, sięgając po duże formy orkiestrowe. W 1992 skomponował The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami do tekstów Szekspira, Cohena i Rilkego, a rok później koncert skrzypcowy Sterbende Gärten, który w 1996 otrzymał nagrodę muzyczną Rady Nordyckiej[2]. Następne bardziej znaczące kompozycje to m.in. koncert Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995), Symfonia (1996) oraz koncert fortepianowy La Notte (1998)[5].
W 2008 ukończył swój niezwykły utwór Sounds Like You, w zamierzeniu którego publiczność sal koncertowych w Bergen i Kopenhadze staje się jednym z wykonawców[6]. Ogromnym sukcesem okazał się jego koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015), określony przez krytykę jako kompozycja „ogłuszająco cicha”[6]. Utwór ten przyniósł Sørensenowi w 2018 prestiżową nagrodę Grawemeyer Award for Music Composition[7][8].
Sørensen kształtuje formę poprzez rozpraszanie i rozdrabnianie początkowego zamysłu kompozycyjnego, umyślne zacierając jego kontury[9][10] . Takie zagęszczenie muzycznej narracji jest jego indywidualną transformacją polifonicznej idei przejętej od Nørgårda[9]. Czyni to poprzez powtarzające się ćwierćtony, glissanda, tremola i szybkie staccato. Technika ta przywodzi skojarzenie z malarskim puentylizmem Seurata[10] .
Wybrane kompozycje
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][10][11])
- Trotto na zespół kameralny (1983), wyk. polskie Warszawska Jesień 1984
- Kwartety smyczkowe:
- Alman (1984)
- Adieu (1986)
- Angels’ Music (1988)
- Schrie und Melancholie (1994)
- The lady of Shalott na skrzypce lub altówkę (1987), wyk. polskie Warszawska Jesień 2002
- Funeral Peocession na skrzypce i altówkę solo oraz 6 instrumentów (1989)
- The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami, tekst: William Szekspir, Albert Cohen i Rainer Maria Rilke (1992)
- Sterbende Gärten na skrzypce i orkiestrę (1993)
- Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995)
- The Birds of Lament na dwa puzony i perkusję (1995)
- Symfonia (1996), wyk. polskie Warszawska Jesień 2001
- koncert fortepianowy La Notte (1998), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
- Sinful Songs na duży zespół kameralny (1998)
- Shadow Siciliano na gitarę (1997)
- The Wings of the Night na kwartet smyczkowy i puzon (1997), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
- The Lady and the Lark na altówkę i duży zespół instrumentalny (1997)
- The Night of no Moon na duży zespół kameralny (1999)
- 7 Sehnsüchte na skrzypce i fortepian (1999)
- Looking of Darkness na akordeon (2000)
- Lulabies na fortepian (2000), wyk. polskie Warszawska Jesień 2014
- Wokaliza na mezzosopran i skrzypce, tekst: Peter Asmussen (2001)
- 6 pieśni na mezzosopran i skrzypce, teksty: Ono no Komachi i Hwang Chin-i (2001)
- Cavatina na mezzosopran, skrzypce i fortepian, tekst: Peter Asmussen (2001)
- Nocturnal na kwartet smyczkowy i puzon (2001)
- The Hill of the Heartless Giant na kontrabas (2001)
- The Weeping White Room na flet, obój, perkusję, fortepian i instrumenty smyczkowe (2002)
- Intermezzi na dwa mezzosoprany, sześć skrzypiec i orkiestrę (2003)
- Under the Sky, opera, libretto: Peter Asmussen (2003)
- Phantasmagoria na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2007)
- Sounds Like You na dwóch aktorów, chór, orkiestrę i publiczność (2008)
- II koncert fortepianowy La Mattina na fortepian, orkiestrę i live electronics ad libitum (2009)
- It is pain flowing down slowly on a white wall na akordeon i instrumenty smyczkowe (2010)
- Tunnels de lumière na orkiestrę (2010)
- Gondole na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2010)
- Schattenlinie na altówkę, klarnet i fortepian (2010)
- Serenidad na klarnet, orkiestrę i taśmę (2012)
- Doll Steps in Venice na klarnet i orkiestrę (2013)
- Rosenbad – Papillons na fortepian, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (2013)
- koncert na trąbkę (2013)
- Ständchen na orkiestrę (2013)
- Behind a Backyard na sopran i orkiestrę (2013)
- Pantomime – Papillons na fortepian i orkiestrę (2014)
- Mignon – Papillons na fortepian i instrumenty smyczkowe (2014)
- koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Jabłoński 2007 ↓, s. 36.
- ↑ a b c d e Erik H.A. Jakobsen: Sørensen, Bent. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2004-04-19. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. via Oxford University Press. (ang.).
- ↑ Bent Sørensen – snapshot. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-08)]. (ang.).
- ↑ Staff – Bent Sørensen. [w:] Royal Academy of Music [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-03)]. (ang.).
- ↑ a b c Karl Aage Rasmussen: Bent Sørensen – long bio. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-14)]. (ang.).
- ↑ a b Andrew Mellor: Contemporary composer: Bent Sørensen. [w:] Gramophone [on-line]. 2017-11-28. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. (ang.).
- ↑ 2018 Recipient – Bent Sorensen. [w:] Grawemeyer Award for Music Composition [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. (ang.).
- ↑ Zachary Woolfe: Hear the Piece That Won One of Music’s Biggest Prizes. [w:] The New York Times. Music [on-line]. 2017-11-28. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. (ang.).
- ↑ a b Jabłoński 2007 ↓, s. 37.
- ↑ a b c Jakobsen 2004 ↓.
- ↑ Bent Sørensen – works. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-14)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maciej Jabłoński: Sørensen Bent. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 10: Sm–Ś część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0866-7. (pol.).
- Erik H.A. Jakobsen: Sørensen, Bent. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bent Sørensen w bazie AllMusic (ang.)
- Bent Sørensen w bazie Discogs.com (ang.)
- Dyskografia Benta Sørensena w bazie MusicBrainz (ang.)
- Bent Sørensen – discography. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).