Bent Sørensen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bent Sørensen

Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1958 Borup k. Ringsted
Pochodzenie	duńskie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor
Wydawnictwo	Dacapo Records
Powiązania	Edition Wilhelm Hansen

Bent Sørensen (ur. 18 lipca 1958 w Borup koło Ringsted)^[1][2] – duński kompozytor muzyki współczesnej.

Studiował kompozycję pod kierunkiem Iba Nørholma w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym w Kopenhadze (1983–1987) oraz Pera Nørgårda w Królewskim Jutlandzkim Konserwatorium Muzycznym w Aarhus (1988–1990)^[1][2]. Wpływ tych kompozytorów spowodował odejście od fascynującej go początkowo muzyki ludowej i wprowadził do jego twórczości stylistyczną otwartość i dbałość o detale^[2].

W 2011 był kompozytorem-rezydentem brytyjskiego Huddersfield Contemporary Music Festival^[3]. Od 2008 jest profesorem wizytującym na Wydziale Kompozycji Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie^[4].

Sørensen komponował na zamówienie Arditti Quartet, London Sinfonietta, Ensemble Modern, Ensemble InterContemporain, Fundacji Calouste Gulbenkiana, BBC i Danmarks Radio^[2]. Swoje kompozycje dedykował m.in. puzoniście Christianowi Lindbergowi (Birds and Bells) i pianiście Leifowi Ove Andsnesowi (II koncert fortepianowy La Mattina)^[5].

Pierwszy sukces osiągnął już w latach 80. kwartetami smyczkowymi: Alman (1984), Adieu (1986), Angels’ Music (1988) i Schrie und Melancholie (1994), które nadal zaliczane są do jednych z najważniejszych dzieł kompozytora^[5]. W latach 90. zaczął odchodzić od muzyki kameralnej, sięgając po duże formy orkiestrowe. W 1992 skomponował The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami do tekstów Szekspira, Cohena i Rilkego, a rok później koncert skrzypcowy Sterbende Gärten, który w 1996 otrzymał nagrodę muzyczną Rady Nordyckiej^[2]. Następne bardziej znaczące kompozycje to m.in. koncert Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995), Symfonia (1996) oraz koncert fortepianowy La Notte (1998)^[5].

W 2008 ukończył swój niezwykły utwór Sounds Like You, w zamierzeniu którego publiczność sal koncertowych w Bergen i Kopenhadze staje się jednym z wykonawców^[6]. Ogromnym sukcesem okazał się jego koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015), określony przez krytykę jako kompozycja „ogłuszająco cicha”^[6]. Utwór ten przyniósł Sørensenowi w 2018 prestiżową nagrodę Grawemeyer Award for Music Composition^[7][8].

Sørensen kształtuje formę poprzez rozpraszanie i rozdrabnianie początkowego zamysłu kompozycyjnego, umyślne zacierając jego kontury^[9][10] . Takie zagęszczenie muzycznej narracji jest jego indywidualną transformacją polifonicznej idei przejętej od Nørgårda^[9]. Czyni to poprzez powtarzające się ćwierćtony, glissanda, tremola i szybkie staccato. Technika ta przywodzi skojarzenie z malarskim puentylizmem Seurata^[10] .

(na podstawie materiałów źródłowych^{[1][10] [11]})

• Trotto na zespół kameralny (1983), wyk. polskie Warszawska Jesień 1984
• Kwartety smyczkowe:
  • Alman (1984)
  • Adieu (1986)
  • Angels’ Music (1988)
  • Schrie und Melancholie (1994)
• The lady of Shalott na skrzypce lub altówkę (1987), wyk. polskie Warszawska Jesień 2002
• Funeral Peocession na skrzypce i altówkę solo oraz 6 instrumentów (1989)
• The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami, tekst: William Szekspir, Albert Cohen i Rainer Maria Rilke (1992)
• Sterbende Gärten na skrzypce i orkiestrę (1993)
• Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995)
• The Birds of Lament na dwa puzony i perkusję (1995)
• Symfonia (1996), wyk. polskie Warszawska Jesień 2001
• koncert fortepianowy La Notte (1998), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
• Sinful Songs na duży zespół kameralny (1998)
• Shadow Siciliano na gitarę (1997)
• The Wings of the Night na kwartet smyczkowy i puzon (1997), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
• The Lady and the Lark na altówkę i duży zespół instrumentalny (1997)
• The Night of no Moon na duży zespół kameralny (1999)
• 7 Sehnsüchte na skrzypce i fortepian (1999)
• Looking of Darkness na akordeon (2000)
• Lulabies na fortepian (2000), wyk. polskie Warszawska Jesień 2014
• Wokaliza na mezzosopran i skrzypce, tekst: Peter Asmussen (2001)
• 6 pieśni na mezzosopran i skrzypce, teksty: Ono no Komachi i Hwang Chin-i (2001)
• Cavatina na mezzosopran, skrzypce i fortepian, tekst: Peter Asmussen (2001)
• Nocturnal na kwartet smyczkowy i puzon (2001)
• The Hill of the Heartless Giant na kontrabas (2001)
• The Weeping White Room na flet, obój, perkusję, fortepian i instrumenty smyczkowe (2002)
• Intermezzi na dwa mezzosoprany, sześć skrzypiec i orkiestrę (2003)
• Under the Sky, opera, libretto: Peter Asmussen (2003)
• Phantasmagoria na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2007)
• Sounds Like You na dwóch aktorów, chór, orkiestrę i publiczność (2008)
• II koncert fortepianowy La Mattina na fortepian, orkiestrę i live electronics ad libitum (2009)
• It is pain flowing down slowly on a white wall na akordeon i instrumenty smyczkowe (2010)
• Tunnels de lumière na orkiestrę (2010)
• Gondole na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2010)
• Schattenlinie na altówkę, klarnet i fortepian (2010)
• Serenidad na klarnet, orkiestrę i taśmę (2012)
• Doll Steps in Venice na klarnet i orkiestrę (2013)
• Rosenbad – Papillons na fortepian, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (2013)
• koncert na trąbkę (2013)
• Ständchen na orkiestrę (2013)
• Behind a Backyard na sopran i orkiestrę (2013)
• Pantomime – Papillons na fortepian i orkiestrę (2014)
• Mignon – Papillons na fortepian i instrumenty smyczkowe (2014)
• koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015)

• Maciej Jabłoński: Sørensen Bent. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 10: Sm–Ś część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0866-7. (pol.).
• Erik H.A. Jakobsen: Sørensen, Bent. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• Bent Sørensen w bazie AllMusic (ang.)
• Bent Sørensen w bazie Discogs.com (ang.)
• Dyskografia Benta Sørensena w bazie MusicBrainz (ang.)
• Bent Sørensen – discography. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).