Bernardino Molinari – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bernardino Molinari
	; Bernardino Molinari, 1945
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1880 ; Rzym
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 1952 ; Rzym
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bernardino Molinari (ur. 11 kwietnia 1880 w Rzymie, zm. 25 grudnia 1952 tamże^[1]^[2]) – włoski dyrygent.

Życiorys

Ukończył konserwatorium w Rzymie, gdzie jego nauczycielami byli Stanislao Falchi i Remigio Renzi^[2]. W latach 1912–1943 był dyrektorem artystycznym orkiestry rzymskiego Teatro Augusteo^[1]^[2]. Gościnnie dyrygował w Europie, Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej^[1]^[2]. Od 1936 roku prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie, od 1939 roku na stanowisku profesora^[1]^[2]. Do grona jego wychowanków należeli Antonio Pedrotti, Gianandrea Gavazzeni, Francesco Molinari-Pradelli i Goffredo Petrassi^[1].

Propagował muzykę współczesną, a jego sugestywne interpretacje miały wpływ na wielu twórców^[1]. Wykonywał utwory współczesnych kompozytorów włoskich takich jak Ottorino Respighi i Gian Francesco Malipiero^[2]. Pod batutą Molinariego występowali m.in. Siergiej Prokofjew (II Koncert fortepianowy, 1915) i Karol Szymanowski (IV Symfonia, 1935)^[1]. Za zgodą kompozytora dokonał orkiestracji L’Isle joyeuse Claude’a Debussy’ego^[1]^[2].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 297. ISBN 83-224-0656-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2473. ISBN 0-02-865529-X.