Bex – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bex
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Szwajcaria

Kanton

Vaud

Okręg

Aigle

BFS Nummer

5402

Zarządzający

Pierre Rochat

Powierzchnia

96,56 km²

Wysokość

424 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2021)
• liczba ludności
• gęstość


8080[1]
84 os./km²

Nr kierunkowy

024

Kod pocztowy

1880

Tablice rejestracyjne

VD

Plan Bex
Położenie na mapie Szwajcarii
Mapa konturowa Szwajcarii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bex”
Ziemia46°15′04″N 7°00′46″E/46,251111 7,012778
Strona internetowa

Bex (hist. Beis) − miejscowość i gmina (commune) w zachodniej Szwajcarii, w kantonie Vaud, w okręgu (district) Aigle. Leży w dolinie Rodanu, na jego prawym brzegu, u ujścia do niego potoku Avançon.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Osadnictwo ludzkie w tej części doliny Rodanu liczy już ok 3 tys. lat. Prace melioracyjne, podejmowane w 1791 r. na brzegu małego jeziora Luissel na południe od centrum miasta, mające na celu wydobycie torfu, pozwoliły odkryć bogato zdobione przedmioty, obecnie datowane na koniec późnej epoki brązu (X-IX wiek p.n.e.). Od XI wieku Bex wraz z całym Chablais znalazło się pod panowaniem dynastii sabaudzkiej. Po wojnie burgundzkiej od 1476 r. pod kontrolą Berneńczyków, na mocy traktatu w Lozannie (15 października 1564 r.) cały kraj Vaud został potwierdzony jako własność Berna. W 1528 r. wprowadzono tu reformację. Wielu mieszkańców opuściło wioskę i udało się do sąsiedniego kantonu Valais, który pozostał katolicki, lub potajemnie uczestniczyło we mszach w Saint-Maurice. Parafia katolicka powstała w Bex dopiero w 1870 roku[2].

Wzmianki o istnieniu w Bex źródeł słonej wody pojawiały się już w XV w. Od 1684 roku eksploatowane są w Bex złoża soli kamiennej. Jednocześnie od połowy XVIII w. tutejsze kopalnie stają się coraz popularniejszym celem wycieczek turystycznych. Przybywały tu takie postacie Oświecenia, jak Jean-Jacques Rousseau (1754), Horace-Bénédict de Saussure i Giacomo Casanova (1760). Cesarzowa Maria Ludwika wraz ze świtą zwiedziła kopalnie w lipcu 1814 roku, a Alexandre Dumas w roku 1832[3]. W 1834 r. kopalnie odwiedził Juliusz Słowacki, który relacjonując wycieczkę w liście pisanym z Genewy w dniach 21-23 sierpnia do swojej matki, Salomei Bécu, pisał: ...pół mili prawie szliśmy podziemnymi drogami, niosąc w rękach lampy żelazne.[4].

Kopalnia, która ciągle jest miejscem wydobycia surowca, jest współcześnie również miejscem muzealnej ekspozycji i jest w dalszym ciągu dostępna do zwiedzania.

Komora w kopalni soli - ekspozycja muzealna

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

W Bex mieszka 8080 osób[1]. W 2021 roku 32,1% populacji gminy stanowiły osoby urodzone poza Szwajcarią[1].

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość partnerska:

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Przez teren gminy przebiegają autostrada A9 oraz drogi główne nr 9 i nr 21.

Znajduje się tutaj również lotnisko Bex.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Bundesamt für Statistik, Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2020 - 2020 | Tabelle [online], Bundesamt für Statistik, 1 września 2021 [dostęp 2022-05-16] (niem.).
  2. François Berger: "Bex (commune)", in: Dictionnaire historique de la Suisse (DHS), version du 30.09.2004. [1], consulté le 04.11.2024.
  3. Notre Histoire. salines Suisses. [dostęp 2024-11-04]. (fr.).
  4. Stanisław Makowski: W szwajcarskich górach. Alpejskie krajobrazy Słowackiego, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1976, s. 140