Bezmocz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bezmocz (łac. anuria) – dobowa ilość moczu mniejsza od 100 ml.

Bezmocz jest niebezpiecznym dla zdrowia i życia stanem patologicznym, spowodowanym np. przez uszkodzenie lub chorobę nerki, ucisk, zatkanie kanalików nerkowych czy zaburzenie krążenia nerkowego krwi. Bezmocz, zależnie od stanu, może być leczony farmakologicznie lub, w skrajnych przypadkach, może wymagać dializy zewnątrzustrojowej lub przeszczepu nerki.

Zobacz hasło bezmocz w Wikisłowniku

• skąpomocz, białkomocz, wielomocz

• Franciszek Kokot, Adam Bilikiewicz: Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 471–474. ISBN 978-83-200-3295-6.