Biała Góra (powiat świdwiński) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biała Góra

wieś
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	świdwiński
Gmina	Rąbino
Liczba ludności (2022)	129[2]
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	78-331[3]
Tablice rejestracyjne	ZSD
SIMC	0310309
Położenie na mapie gminy Rąbino Biała Góra
Położenie na mapie Polski Biała Góra
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Biała Góra
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego Biała Góra
53°53′10″N 16°00′43″E/53,886111 16,011944[1]

Biała Góra (niem. Ballenberg) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino, na północ od wzniesienia Dębogórze.

W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.

Dawna wieś rycerska, o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1523 r. i wskazują, że była lennem rodu von Zozenow. W 1569 r. wzmiankowani jako właściciele byli Andreas i Jacob von Zezenow. W 1694 r. majątek kupił Max von Wolde. Po nim odziedziczył go jego syn Lorenz Jürgen, po którym dobra odziedziczyła wdowa Hedwig Elizabeth de domo Kameke, a po niej jej drugi mąż Caspar Edmund von Sydow. W 1750 r. z powodu złego gospodarowania majątek wystawiono na licytację. Kupił go Primislaw Ulrich von Kleist. Powierzchnia majątku w roku 1756 wynosiła 3 i 1/8 łana. Ówczesna wieś składała się z folwarku, owczarni, 5 dużych gospodarstw, 1 zagrodnika i kuźni – łącznie 9 domów. W 1774 r. jako właściciel figuruje Joachim Rüdiger von Kleist. Na początku XIX w. wieś na drodze koligacji przeszła w posiadanie rodziny von Borcke, by po pewnym czasie wrócić ponownie do von Kleistów. W 1853 roku właścicielem majątku była rodzina mieszczańska Schmeling, która następnie odsprzedała go Hermannowi Schmieden. Rodzina ta władała majątkiem do końca II wojny światowej. W okresie międzywojennym nastąpiła częściowa parcelacja majątku. Świadczą o tym śródwioskowe wybudowania, na które składają się jednakowe domy mieszkalne z zabudowaniami^[4].

• inne miejscowości o nazwie Biała Góra
• Rąbino
• Świerznica