Dąbrowa Białogardzka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dąbrowa Białogardzka
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

świdwiński

Gmina

Rąbino

Liczba ludności (2022)

217[2]

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-331[3]

Tablice rejestracyjne

ZSD

SIMC

0310315

Położenie na mapie gminy Rąbino
Mapa konturowa gminy Rąbino, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąbrowa Białogardzka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąbrowa Białogardzka”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dąbrowa Białogardzka”
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego
Mapa konturowa powiatu świdwińskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dąbrowa Białogardzka”
Ziemia53°48′34″N 15°53′41″E/53,809444 15,894722[1]

Dąbrowa Białogardzka (niem. Damerow) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.

Wieś o metryce średniowiecznej, pierwsza wzmianka pochodzi z 1322 r. Od XIV w. do 1735 r. była lennem rodu von Ramel. Ostatni z właścicieli, Erdmann Chrystian von Ramel, odsprzedał majątek Ludwigowi von Sydow, który z kolei zbył go na rzecz Caspara Heinricha von Stechow. W 1738 r. wieś nabył Anton Friedrich von Zozenow i w rękach tego rodu pozostawała ona do 1838 r., kiedy przeszła w ręce rodu von Hagen z Białogardu. Pierwszy przedstawiciel tego rodu wybudował istniejący pałac i założył park. W połowie XIX w. we wsi mieszkały 304 osoby. W 1892 r. majątek liczył 1327 ha, w tym 875 ha pól uprawnych[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22118
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 212 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0