Bielawica – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bielawica
	; Potok za wylotem z Ciemnego Jaru na poziomie 450 m n.p.m. w Nowej Bielawie, gdzie przyjmuje z prawej strony Niedźwiedzi Potok
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Lokalizacja	Góry Sowie, Powiat dzierżoniowski
	Potok
Długość	około 12,5 km
	Źródło
Miejsce	Góry Sowie na północnym zboczu wzniesienia Kalenica
Wysokość	900–905 m n.p.m.
Współrzędne	50°38′42,9″N 16°32′34,2″E/50,645253 16,542820
	Ujście
Recypient	rzeka Piława
Miejsce	Dzierżoniów
Wysokość	260 m n.p.m.
Współrzędne	50°42′50,6″N 16°39′49,2″E/50,714042 16,663656
Szlak
	Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego źródło ujście
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego źródło ujście

Bielawica (przed 1945 niem. Biele, Langenbielauer Wasser) – potok górski w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich, w woj. dolnośląskim.

Przebieg

Górski potok o długości ok. 12,5 km lewy dopływ Piławy^[1], należący do dorzecza Odry^[2] i zlewiska Morza Bałtyckiego.

Źródła potoku położone są w obszarze źródliskowym na wysokości 900–905 m n.p.m., w lesie świerkowym regla dolnego, na północnym zboczu Kalenicy, w środkowej części Gór Sowich, na obszarze Parku Krajobrazowym Gór Sowich^[3]. Część źródeł ma charakter okresowych wykapów. W górnym biegu potok płynie w kierunku północno-wschodnim płytko wciętą szeroką, całkowicie zalesioną doliną. Na wysokości 700 m n.p.m. wpływa w stromą pogłębiającą się dolinę w kształcie głęboko wciętego jaru o stromych, zalesionych zboczach^[3]. Rosną tu lasy świerkowe, oraz świerkowo – bukowe. Na wysokości około 500 m wpływa do Ciemnego Jaru, gdzie przyjmuje z lewej strony bezimienny dopływ. Niżej potok płynie Ciemnym Jarem między wzniesieniami Chmielina i Końska Kopa w kierunku wschodnim, u wylotu Ciemnego Jaru na poziomie 450 m n.p.m.potok przyjmuje z prawej strony Niedźwiedzi Potok, jest tu mały staw oraz znajdują się tu ujęcia wody pitnej dla Bielawy^[3]. Za stawikiem potok skręca w kierunku północno-wschodnim w stronę Bielawy. W okolicy osiedla Nowa Bielawa opuszcza granice Parku Krajobrazowego Gór Sowich i dalej wzdłuż drogi pośród gęstej zabudowy Nowej Bielawy, a następnie Bielawy płynie przez Wzgórza Bielawskie i Kotlinę Dzierżoniowską w kierunku Dzierżoniówa do ujścia, gdzie na poziomie ok. 260 m n.p.m. uchodzi do Piławy^[3]. Na odcinku Bielawy i Nowej Bielawy potok obmurowany jest częściowo kamiennym korytem^[3]. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-wschodni. Jest to potok górski odwadniający fragment północnej części Gór Sowich, Wzgórza Bielawskie i częściowo Kotlinę Dzierżoniowską^[3]. Koryto potoku kamienisto-żwirowe. W środkowej części swojego biegu potok jest uregulowany.

Od nazwy potoku pochodzi nazwa miasta Bielawa.
W przeszłości potok nosił nazwę Langebielauer Wasser

Dopływy

Czerwony Potok (Rdzawa) (prawy), Niedźwiedzi Potok (lewy), oraz kilka bezimiennych cieków i potoków^[3].

Miejscowości, przez które przepływa

Zobacz też

Dorzecze Odry

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 12, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Dorzecze Odry. nettax.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)]..
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 54, 55. ISBN 83-85773-12-6.

Bibliografia

Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9
Góry Sowie, Mapa turystyczna, Skala 1:35 000. Wydawnictwo Turystyczne, Plan, Jelenia Góra: 2011. ISBN 978-83-62917-36-5
T.Śnieżek, Góry Sowie, Przewodnik, Oficyna wydawnicza "Rewasz", Piastów, 2012,ISBN 83-62460-22-9

[ksng.gugik.gov-hydronimy1-1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 12, ISBN 83-239-9607-5 .

[nettax-2003-zal1b-2] Dorzecze Odry. nettax.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)]..

[staffa-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 54, 55. ISBN 83-85773-12-6.

[1]

[2]

[3]