Biesiekierz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biesiekierz

wieś
Pomnik ziemniaka i kościół (w tle)
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Biesiekierz
Liczba ludności (2008)	998
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	76-039[2]
Tablice rejestracyjne	ZKO
SIMC	0303657
Położenie na mapie gminy Biesiekierz Biesiekierz
Położenie na mapie Polski Biesiekierz
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Biesiekierz
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Biesiekierz
54°08′01″N 16°02′17″E/54,133611 16,038056[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Biesiekierz

Biesiekierz (niem. Biziker) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim i gminie Biesiekierz, której jest siedzibą.

Według danych z 31 grudnia 2008 r. wieś miała 998 mieszkańców^[3].

Przez wieś prowadzi droga wojewódzka nr 112.

Wieś Biesiekierz od XVI w. stanowiła część majątku kołobrzeskiego rodu Holkenów, których główna siedziba mieściła się w pobliskim Nosowie. Następnie, aż do XIX wieku, wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli. Pod koniec XVIII w. należała do rodziny von Kameke, a ostatnim właścicielem był Edward graf von Herztberg^[4].

Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu „kierz” (krzak) oraz słowa „biesi” („diabelski”) lub „byczy”, ewentualnie do miejsca pozbawionego krzewów, czyli „bezkrza”^[5].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biesiekierz.

Biesiekierz jest głównym ośrodkiem gminy. Zlokalizowany jest tu urząd gminy, biblioteka, posterunek policji, Centrum Zdrowia i Opieki Społecznej, klub wiejski, szkoła podstawowa, przedszkole, filia urzędu pracy i boisko gminne, z którego korzysta klub piłkarski Wybrzeże.

W miejscowości ma remizę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego^[6].

Na terenie wsi znajduje się kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla z XIV wieku. We wnętrzu kościoła znajduje się późnorenesansowy ołtarz oraz chrzcielnica z XVII w.^[7], fragment nastawy ołtarzowej z datą renowacji (1932), a także dwie rzeźby barokowe oraz dzwon gotycki.

W Biesiekierzu położony jest zespół pałacowo-parkowy z przełomu XIX i XX wieku, którego powierzchnia wynosi 2,5 hektara. Biesiekierska aleja dębowa, licząca 9 drzew, jest pomnikiem przyrody.

Nieopodal pałacu od lat 80. XX wieku znajduje się Pomnik Ziemniaka mierzący ze stelażem 9 metrów, gdzie sama bulwa ma 3,95 m. Położony jest kilkanaście metrów na południe od dawnej trasy drogi krajowej nr 6 (obecnie droga wojewódzka nr 112). Według Urzędu Gminy Biesiekierz jest to prawdopodobnie największy na świecie monument ziemniaka. Został on utworzony na cześć nowej odmiany tej rośliny, która została wyhodowana w pobliskiej Hodowli Ziemniaka w Biesiekierzu. Pomysłodawcą całego przedsięwzięcia był dyrektor Stacji Hodowli Roślin Mariusz Roeder. Jego autorem jest Wiesław Adamski^[8]. Prace nad pomnikiem trwały blisko rok, natomiast jego oficjalne odsłonięcie nastąpiło w 1983 roku^[9].