Biotribologia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biotribologia – dziedzina tribologii zajmująca się opisem tarcia oraz zużycia i smarowania w węzłach tarcia występujących w organizmach żywych.

Węzłami tarcia ślizgowego w organizmie człowieka są na przykład stawy biodrowe, łokciowe, kolanowe. Zachodzi sprzężenie wartości oddziaływań sił w mięśniach i w układzie kostno-szkieletowym na parametry eksploatacyjne pracy stawów człowieka w aspekcie biomechaniki, a w szczególności kinetyki ruchu. Tymi zależnościami zajmuje się właśnie biotribologia.

• 
  przykład zastosowania biotribologii: proteza stawu biodrowego
  od lewej: tytanowy trzpień umieszczany w kości, panewka ślizgowa wewnętrzna, panewka ślizgowa zewnętrzna
• 
  taki sam implant, jak na zdjęciu po lewej, umieszczony w ciele człowieka
• 
  staw biodrowy

1. Analiza wyznaczania obciążeń, przemieszczeń i momentów zginających oraz skręcających w stawach. Połączenia stawowe są tu potraktowane jako podpory zamocowane w połączeniach stawowych. Kości zakończone przegubowymi połączeniami stawowymi, obciążone są nie tylko siłami statycznymi i dynamicznymi działającymi poprzez układ szkieletowy, lecz także momentami zginającymi i skręcającymi przekazywanymi poprzez cięgna mięśni.
2. Klasyczne, hydrodynamiczne samowzbudne smarowanie z zachowaniem tarcia płynnego lub mieszanego dwóch współpracujących powierzchni kostnych, wykonujących w obrębie stawu niepełny obrót posuwisto-zwrotny. Z tym zagadnieniem ściśle jest związane zużywanie chrząstki stawowej.
3. Hydrodynamiczne wyciskanie smaru pomiędzy dwoma zbliżającymi się do siebie powierzchniami kostnymi w stawie, oddzielonymi warstwą mazi stawowej.
4. Wyznaczanie wytężenia kości i chrząstki oraz jej zużycia.

• Marek Szczerek, Marek Wiśniewski, et al.: Tribologia i tribotechnika. Radom: Instytut Technologii Eksploatacji, 2000. ISBN 83-7204-199-7.Sprawdź autora:3. Brak numerów stron w książce