Biruta (księżna) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biruta, lit. Birutė (zm. w sierpniu 1382) – żona wielkiego księcia Kiejstuta i matka jego dzieci, w tym Witolda.

O jej życiu wiadomo niewiele, obrosło wokół niego wiele legend. Mogła być kapłanką (vaidilutė) Praurimy w Połądze, strzegła świętego ognia. Zauroczony nią Kiejstut miał ją porwać, kiedy odmówiła mu ożenku, motywując to poświęceniem się bóstwom. Małżeństwo zostało zawarte w latach 1342-1344. Biruta obdarzyła męża licznym potomstwem. W 1382 została uwięziona wraz z Kiejstutem i synem Witoldem, a następnie jeszcze w tym samym roku utopiona.

Dziećmi Kiejstuta i Biruty byli:

• Wojdat Iwan,
• Butawd Henryk,
• NN (córka),
• Witold,
• Towciwiłł Konrad,
• Danuta Anna,
• Mikłowsa Maria,
• Zygmunt Kiejstutowicz,
• Ryngałła Anna.

• Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Gedyminowiczów, Poznań-Wrocław 1999, s. 196-200.

• Giedyminowicze

• Henryk Łowmiański: Biruta. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 108. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0