Borczyniec południowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Borczyniec południowy
	Carpocoris purpureipennis
	(De Geer, 1773)
	; Owad dorosły
	; Larwa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Rodzina	tarczówkowate
Podrodzina	Pentatominae
Plemię	Carpocorini
Rodzaj	Carpocoris
Gatunek	borczyniec południowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Borczyniec południowy^[1] (Carpocoris purpureipennis) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Opis

Pluskwiak o ciele długości od 10 do 13,5 mm, z wierzchu czarno i gęsto punktowanym, ubarwionym od oliwko- lub żółtobrązowego przez czerwo- po czarnobrązowo. Po bokach głowy pasy czarnych punktów^[2]. Przedplecze szersze od odwłoka^[3], o kątach przednio-bocznych zaokrąglonych, słabo wystających i nieuniesionych^[2]^[3], a tylno-bocznych krawędziach lekko wklęśniętych^[3]. Tarczka krótsza od przykrywki^[2], ma krawędzie boczne z lekkim wcięciem w połowie długości, u nasady pozbawiona jest kontrastująco czarnej plamy^[3], a na jej powierzchni znajduje się Y-kształtne wgłębienie. Narządy rozrodcze samców odznaczają się obecnością dwóch ząbków na dolnej krawędzi hipofizy paramery^[2].

Biologia i ekologia

Eurybiont i polifag. Zimuje jako owad dorosły. W Polsce spotykany wśród roślinności łąkowej, ruderalnej, w uprawach i na skrajach lasów^[2].

Rozprzestrzenienie

Gatunek palearktyczny. W Polsce wszędzie pospolity^[2].

Przypisy

↑ Zbigniew Anyszka (red.), Aneta Chałańska, Gabriel Łabanowski, Robert Wrzodak, Józef Robak, Hanna Berniak, Jan Sobolewski, Agnieszka Stępowska: Metodyka integrowanej ochrony rabarbaru ogrodowego. Instytut Ogrodnictwa, Skierniewice, 2015. [dostęp 2016-06-08].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
↑ ^a ^b ^c ^d Roland Lupoli, François Dusoulier, Astrid Cruand, Sandrine Cros-Arteil, Jean-Claude Stretio. Morphological, biogeographica l and molecular evidence of Carpocoris mediterraneus as a valid species (Hemiptera: Pentatomidae). „Zootaxa”. 3609 (4), s. 392 – 410, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3609.4.2.

[Anyszka-1] Zbigniew Anyszka (red.), Aneta Chałańska, Gabriel Łabanowski, Robert Wrzodak, Józef Robak, Hanna Berniak, Jan Sobolewski, Agnieszka Stępowska: Metodyka integrowanej ochrony rabarbaru ogrodowego. Instytut Ogrodnictwa, Skierniewice, 2015. [dostęp 2016-06-08].

[Lis-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.

[Lupoli-3] Roland Lupoli, François Dusoulier, Astrid Cruand, Sandrine Cros-Arteil, Jean-Claude Stretio. Morphological, biogeographica l and molecular evidence of Carpocoris mediterraneus as a valid species (Hemiptera: Pentatomidae). „Zootaxa”. 3609 (4), s. 392 – 410, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3609.4.2.

[1]

[2]

[3]