Borys Aristow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2008-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Borys Aristow

Data i miejsce urodzenia	13 września 1925 Kostroma
Data śmierci	27 listopada 2018
Ambasador ZSRR w Polsce
Okres	od 1978 do 1983
Poprzednik	Stanisław Piłotowicz
Następca	Alaksandr Aksionau
Odznaczenia

Borys Iwanowicz Aristow (ros. Борис Иванович Аристов; ur. 13 września 1925 w Kostromie, zm. 27 listopada 2018^[1]) – polityk KPZR, dyplomata radziecki.

Ukończył studia inżynieryjno-techniczne. Członek WKP(b) od 1945, od 1952 pracownik aparatu partyjnego. Od 1971 pierwszy sekretarz komitetu miejskiego KPZR w Leningradzie. W latach 1971–1990 członek Komitetu Centralnego KC KPZR.

Od czerwca 1978 ambasador ZSRR w PRL. Na stanowisku tym zastąpił Stanisława Piłotowicza. Od 1983 wiceminister spraw zagranicznych ZSRR, na stanowisku ambasadora ZSRR w PRL zastąpił go Alaksandr Aksionau. Od października 1985 minister handlu wewnętrznego. Od czerwca 1988 ambasador ZSRR w Finlandii. W marcu 1992 przeszedł na emeryturę.

Deputowany Rady Najwyższej ZSRR dwu kadencji. Dwukrotnie nagrodzony Orderem Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

W 1980 r. Aristow domagał się od władz polskich odebrania złotego medalu olimpijskiego Władysławowi Kozakiewiczowi, unieważnienia rekordu oraz dożywotniej dyskwalifikacji za obrazę narodu radzieckiego. Chodziło o tak zwany gest Kozakiewicza, który polski tyczkarz pokazał po zwycięskim skoku w czasie Letnich Igrzysk Olimpijskich w Moskwie wygwizdującej go radzieckiej publiczności.