Brachinus bodemeyeri – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brachinus bodemeyeri
Apfelbeck, 1904
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze drapieżne
Rodzina	biegaczowate
Podrodzina	Brachininae
Plemię	Brachinini
Podplemię	Brachinina
Rodzaj	Brachinus
Podrodzaj	Brachinus (Brachynidius)
Gatunek	Brachinus (Brachynidius) bodemeyeri
Synonimy
Brachinus olisipennis Schatzmayr, 1843 Brachinus ponticus Apfelbeck, 1904
Systematyka w Wikispecies

Brachinus bodemeyeri – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Brachininae. Rozmieszczony jest w krainie palearktycznej od Półwyspu Iberyjskiego i Maroka po Azję Środkową.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1904 roku przez Viktora Apfelbecka^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 6,5 do 7,5 mm. Głowa, czułki i sercowate przedplecze są rdzawoczerwone. Barwa głaszczków jest żółtoczerwona. Pokrywy są bardziej wydłużone niż u strzela bombardiera, nieco spłaszczone, o lekko zaokrąglonych bokach i wystających kątach barkowych. Ubarwienie mają matowe, metalicznie zielone, zielononiebieskie lub niebieskie, jednolite, co najwyżej ze szwem za tarczką wąsko zardzawionym. Powierzchnia pokryw jest gęsto i bardzo delikatnie punktowana oraz porośnięta przylegającymi, delikatnymi włoskami. Rzędy są wyraźnie widoczne, płytkie, a międzyrzędy niewyniesione. Błoniaste obrzeżenie wierzchołkowej krawędzi pokryw jest zaopatrzone w bardzo drobne i bardzo delikatne włoski; brak na nim długich szczecinek. Przedpiersie i śródpiersie ma kolor rdzawy, natomiast zapiersie jest w części za środkową parą bioder ciemne. Odnóża są pomarańczowe. U samca stopy przedniej pary mają trzy człony nieco rozszerzone. Spód odwłoka jest rdzawoczerwony, czasem z przyciemnionymi bokami sternitów. U samca pośrodku tylnej krawędzi siódmego sternitu znajduje się głębokie wycięcie^[2].

Owad palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Ukrainy, Albanii, Grecji oraz europejskich części południowej Rosji i Turcji. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Syrii, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iraku i Iranu. W Afryce Północnej stwierdzony jest z Maroka i Algierii^[1].