Brama Wodna w Poznaniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brama Wodna w Poznaniu
Ilustracja
Zarys fundamentów. Widok w ciągu ul. Wodnej, od strony zewnętrznej murów i przedbramia (pierwsze pomieszczenie)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Wodna

Typ budynku

brama miejska

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

XIII w.

Ukończenie budowy

XVIII w.

Ważniejsze przebudowy

XV i XVI w.

Zniszczono

1795

Pierwszy właściciel

miasto Poznań

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Brama Wodna w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Brama Wodna w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Brama Wodna w Poznaniu”
Ziemia52°24′26,1000″N 16°56′13,5060″E/52,407250 16,937085

Brama Wodna – jedna z czterech bram miejskich średniowiecznego Poznania. Położona była w ciągu ulicy Wodnej, u jej wylotu w kierunku Garbar i Grobli, a dalej na szlaki w kierunku Środy Wielkopolskiej, Kalisza i Warszawy[1].

 Osobny artykuł: Mury miejskie w Poznaniu.

Nazwę Bramy Wodnej wymieniono po raz pierwszy w 1454. W 1478 informowano już o budowli wieżowej. Zburzona została całkowicie w 1795 wraz z resztą murów miejskich (usunięto wtedy z jej dachu 80 funtów ołowiu). Przy okazji rozbiórki odnotowano, że brama miała 12 stóp szerokości i 10 stóp wysokości. Posiadała nadbudowany okrągły trzon o średnicy 5 stóp i wysokości 15 stóp. Informacje te mogły być niezupełnie precyzyjne[1].

Elementem obronnym bramy była fosa miejska zasilana wodami Strugi Karmelickiej. Wjazd odbywał się po drewnianym moście, we wcześniejszych fazach, przy samej bramie, zapewne zwodzonym[1].

Na powierzchni po bramie nie pozostały żadne ślady. Dokładne usytuowanie i rzut obiektu ustalono na podstawie badań archeologicznych przeprowadzonych w 1992. Odkryto wtedy, że brama przechodziła cztery zasadnicze fazy rozwojowe:

  • faza I: pierwotna brama średniowieczna o charakterze przejazdowym w ciągu muru wysokiego. Obiekt był ceglany na fundamencie kamiennym o wymiarach 15 x 6,7-8 metra. Ściany boczne nieco rozchylały się na zewnątrz. Grubość ścian wahała się między 1,12, a 1,25 metra. Pozostałości ściany czołowej znajdują się na głębokości 1,5 metra. Brama powstała w ostatniej ćwierci XIII wieku,
  • faza II: brama XV-wieczna (początek wieku lub nawet nieco wcześniej), zmodernizowana. Do bramy przejazdowej dodano przedbramie – niewielki budynek o wymiarach przybliżonych 2,65 x 8,35 metra (we wnętrzu 1,65 x 5,08 metra),
  • faza III: brama późnogotycka, zmodernizowana na przełomie XV i XVI wieku. Powstała wówczas wieża bramna i dwa przedbramia. Wieża bramna (wymiary: 6,5 x 7 metra) została osadzona na części zachodniej starego wjazdu bramnego fazy I (podwyższenie o jedną kondygnację). Przejazd odbywał się pod dwiema nowymi arkadami wstawionymi we wjazd. Brama w tej formie widoczna jest na widoku Poznania z 1618 autorstwa G. Brauna i F. Hogenberga,
  • faza IV: brama nowożytna, zmodernizowana w XVIII wieku (ewentualnie w końcu wieku XVII). Dodano budynek przejazdowy na wjeździe. Wymieniono całkowicie partie licowe ściany zewnętrznej i przemurowano przypory zewnętrzne. Poprawiono też stabilność obiektu. Być może budynek wjazdowy posiadał dwie wieżyczki strażnicze na flankach, tak jak to przedstawiono na widoku Poznania F.B. Wernera z połowy XVIII wieku[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Zbigniew Karolczak, Średniowieczna Brama Wodna w Poznaniu – wyniki badań archeologicznych, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1993, s.351-361, ISSN 0137-3552