Branicki Hrabia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb według Obszczyj gerbovnik
Herb według Ostrowskiego

Branicki Hrabia – polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Korczak.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Zachowały się przekazy na temat dwóch wersji tego herbu. Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania[1]:

W polu czerwonym wręby srebrne. Nad tarczą korona hrabiowska, dziewięciopałkowa, a nad nią trzy hełmy w koronach, z klejnotami: klejnot I: pół orła dwugłowego, czarnego, każda głowa ukoronowana, nad głowami jedna większa korona; na piersiach orła tarcza czerwona ze skrajem złotymi takimż monogramem „M I” (Mikołaja I), klejnot II: pół psa srebrnego, wyskakującego z czary złotej, klejnot III: trzy pióra strusie. Labry na hełmach bocznych czerwone podbite srebrem, na środkowym czarne, podbite złotem. Trzymacze: dwa gryfy srebrne, wspięte. Pod tarczą dewiza: na wstędze czerwonej „PRO FIDE ET PATRIA” (łac.: „DLA WIARY I KRAJU”).

Juliusz Karol Ostrowski zna tylko małą wersję tego herbu[2]:

W polu czerwonym wręby srebrne. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm w koronie. Klejnot: pół wyżła srebrnego, z obrożą czerwoną, wyskakującego z czary złotej.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Tytuł hrabiowski rzekomo mieli otrzymać Braniccy już w XVIII wieku od Marii Teresy, ale nadanie miało zaginąć w czasie powstania w 1794[3]. Dokument taki znany jest dopiero z 1839. Wtedy to, 18 lipca, Władysław Grzegorz Branicki otrzymał rosyjskie uznanie tytułu hrabiowskiego „bez przedstawienia na to dowodów, które zagubione zostały w Warszawie podczas rozruchów” (dyplom z 27 czerwca 1841)[4]. Tytuł ten potwierdzono w Rosji 9 marca 1871 i zatwierdzono w Galicji 5 września 1873 Władysławowi Branickiemu i ponownie. Hrabiowskie gałęzie Branickich są obecnie wygasłe. Potwierdzenie w Rosji uzyskali też Aleksander Branicki i jego bracia: Władysław Michał Branicki (z córką Marią Różą), Grzegorz Konstanty Leon Branicki i jego dzieci: Ksawery Władysław Branicki i Róża Maria Branicka[5].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych:

Graf von Branicki.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa: Общий Гербовник дворянских родов Всероссийской Империи (Obszczij gerbovnik Dworianskich rodow Wsierossyjskoj Imperii). T. 11. St. Petersburg: 1863-04-13, s. 14. (ros.).
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 246.
  3. Typowa fałszywka, biorąc pod uwagę, że w archiwum wiedeńskim taki akt nie istnieje, a nadania z tego okresu są dobrze znane i kompletne - Karl Friedrich von Frank, Standeserhebungen und Gnadenakte für das Deutsche Reich und die Österreichischen Erblande ..., Bd. 1. Schloss Senftenegg 1972.
  4. Była to typowa formuła używana wówczas dla tytułów już używanych, które chciano zalegalizować - T. Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. 1, Warszawa 1996, s. XIV, 101.
  5. Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 110–111. ISBN 978-83-7181-597-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]