Bravo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy czasopisma. Zobacz też: Team Bravo España.

Bravo

Częstotliwość	miesięcznik
Państwo	Niemcy
Wydawca	Bauer Media Group
Tematyka	rozrywka
Pierwszy numer	1956
Średni nakład	85 000 (styczeń 2021) egz.
ISSN	0406-9595
Strona internetowa

Bravo – dwutygodnik dla młodzieży, pochodzący z Niemiec, ukazujący się też w wielu innych krajach Europy. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1991 roku i wydawany był przez Wydawnictwo Bauer. Redaktorem naczelnym polskiej wersji czasopisma był Michał Wiśnicki^[1]. Ostatni numer polskiego wydania Bravo ukazał się w grudniu 2017.

Założycielem Bravo byli: dziennikarz Peter Boenisch i Helmut Kindler, właściciel wydawnictwa Kindler Verlag. Pierwszy numer czasopisma, pod tytułem BRAVO, Die Zeitschrift für Film und Fernsehen (niem. BRAVO. Magazyn o filmie i telewizji) ukazał się w Niemczech 26 sierpnia 1956 roku, z Marilyn Monroe na okładce. Miał 40 stron i 30 tysięcy egzemplarzy nakładu. Równolegle tytuł ukazał się w Wiedniu.^[2]

Od początku pismo kierowane było do nastolatków, a jego tematyka oscylowała wokół popkultury, a także kwestii związanych z dojrzewaniem i współżyciem płciowym. Bravo dostarczało bieżących informacji ze świata muzyki, filmu i telewizji. W środku publikowane były wywiady ze znanymi osobami, krzyżówki, dział porad, konkursy, fotostory, horoskopy, opisy filmów i seriali, dział mody, plakaty i inne.

4 listopada 1956, w 11. numerze, ukazała się pierwsza lista przebojów BRAVO-Musicbox, którą wygrał Freddy Quinn z piosenką Heimweh. W grudniu ukazał się pierwszy z seriali o życiu gwiazd. Jego bohaterem był James Dean. Każdy serial miał 10 odcinków. W styczniu 1957 roku BRAVO ogłosiło pierwszy konkurs na najlepszego aktora lub aktorkę (OTTO).

24 marca 1959 roku na łamach BRAVO pojawiła się pierwsza z 11 części plakatu Brigitte Bardot naturalnej wielkości, którego elementy publikowane były w kolejnych tygodniach. Pomysł takich plakatów wpłynął na szybki wzrost popularności tygodnika: W połowie 1959 roku nakład osiągnął 523.000 egzemplarzy.

W latach 70. zwykle sprzedawało się ono w Niemczech w liczbie miliona egzemplarzy. Podobne nakłady osiągano aż do połowy lat 90., po czym liczby te stopniowo zaczęły spadać. Mimo tego, w 2010 roku wciąż sprzedawano ok. pół miliona egzemplarzy, co czyniło Bravo najpopularniejszym czasopismem dla nastolatków w Europie. W lutym 2017 zaprzestano wydawania Bravo w Hiszpanii^[3].

W październiku 1991 ukazał się pierwszy numer polskiej edycji Bravo. Wcześniej magazyn docierał do Polski nieoficjalnymi kanałami^[4]. Co roku czasopismo rozdawało nagrody dla osobistości przemysłu rozrywkowego, tzw. Bravoory, oparte na głosach czytelników w danych kategoriach^[5]. Nakład pisma w kwietniu 2010 w Polsce wynosił 250 000 egzemplarzy, a sprzedaż około 198 000 egzemplarzy^[6]. Czasopismo było krytykowane przez organizacje wychowawcze ze względu na promowanie wśród dorastającej młodzieży swobody obyczajowej (np. wczesnej inicjacji seksualnej)^[7].

27 grudnia 2017 wydano ostatni numer Bravo w Polsce^[8]. Powodem decyzji była spadająca sprzedaż (300 tys. egz. w 2002 r., 200 tys. egz. w 2010 r., 25 tys. egz. w 2016 r. i 11,6 tys. w 2017 r.)^[9]. Adres URL strony internetowej magazynu Bravo w Polsce po jego likwidacji początkowo przekierowywał na należący do Bauer Media Polska portal internetowy Interia.pl, a następnie po sprzedaży tego portalu internetowego spółce Cyfrowy Polsat w 2020 roku przekierowuje na oficjalną stronę wydawnictwa Bauer Media Polska^[10], choć nadal czynna jest strona czasopisma na serwisie społecznościowym Facebook^[11]. Zdaniem Anny Hahn-Leśniewskiej, wiceprezes agencji Partner of Promotion „znika z rynku „Bravo”, na którym wychowały się pokolenia X czy Y, bo dzisiaj miejsce na podium w źródłach wiedzy zajmuje już dawno YouTube, Instagram, Snapchat”^[12].

• Musikladen

• Oficjalna niemiecka strona Bravo (niem.)
• Polska edycja składanki Bravo Hits (pol.)