French
DeutschBronisław Karbowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 major rezerwy lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Bronisław Karbowski, także Berek Karbowski (ur. 24 października 1884 w Łomży, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski lekarz laryngolog, doktor medycyny, major rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie żydowskiej[1], jako syn Leona i Estery z domu Fridberg. Studiował na Uniwersytecie Zuryskim, w Berlinie, Monachium i na Uniwersytecie Kazańskim. Ukończył studia lekarskie, uzyskał tytuł doktora medycyny.
Po wybuchu I wojny światowej służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Następnie wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był komendantem szpitala polowego nr 207. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Został przydzielony do kadry zapasowej 9 Szpitala Okręgowego. Od 1933 do 1939 pełnił funkcję ordynatora oddziału otolaryngologicznego w Szpitalu Starozakonnych w Warszawie[2]. Był współpracownikiem Teofila Simchowicza, dyrektora Warszawskiego Instytutu Neurobiologicznego im. E. Flataua, mieszczącego się w budynku przy ulicy Puławskiej 41[3]. Publikował prace naukowe.
Był zasymilowanym Żydem[4]. Jego żoną była Paulina Seidenbeutel (1882–1941), z którą miał syna Kazimierza (1925–2012). Mieszkał przy ulicy Ludwika Zamenhofa 6/21 w Warszawie[5].
W sierpniu 1939 został zmobilizowany w związku z zagrożeniem konfliktu zbrojnego. Po agresji Związku Radzieckiego na Polskę został aresztowany i osadzony w obozie w Starobielsku[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[7], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1462[7].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[9][10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13][14].
Symboliczny grób Bronisława Karbowskiego znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie, gdzie spoczywa jego żona.
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nr 6 w Łomży został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Bronisława Karbowskiego.
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 1932: Uwagi w sprawie leczenia nowotworów przysadki mózgu radem
- 1937: Dalsze obserwacje nad ropniami przestrzeni pajęczynówkowej (absc. subduralis resp. intermeni gealis) w następstwie schorzeń jam obocznych nosa
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lista Żydów oficerów polskich, jeńców wojennych z obozu w Starobielsku, zamordowanych w Charkowie (5 kwietnia – 12 maja 1940 r.). rp.pl. [dostęp 2014-12-07].
- ↑ Zofia Podgórska-Klawe: Szpital Starozakonnych w Warszawie cz.2. tlw.waw.pl. [dostęp 2014-12-07].
- ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego 25, 1932
- ↑ Żydowski lekarze
- ↑ Barbara Sułek-Kowalska: Imię wieczyste i niezniszczalne. opoka.org.pl. [dostęp 2014-12-07].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 313. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 212.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 15 [dostęp 2024-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Bronisław Karbowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-01-17].
- Bronisław Karbowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-12-06].
- Bronisław Karbowski – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2014-12-07].
- Bronisław Karbowski – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2014-12-07].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Bronisława Karbowskiego w bibliotece Polona