Bronisław Szafran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bronisław Szafran
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1897
Brzeżany

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1968
Kraków

profesor nauk biololgicznych
Specjalność: botanika
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

27 kwietnia 1927

Habilitacja

15 czerwca 1948

Profesura

30 czerwca 1954

Dyrektor Ogrodu Botanicznego UJ
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1945-1967

Bronisław Wiesław Sulimir Szafran (ur. 30 maja 1897 w Brzeżanach, zm. 4 lipca 1968) – polski botanik, przed II wojną światową kierownik Rolniczej Stacji Doświadczalnej na Czarnohorze. Od 1945 był pracownikiem Uniwersytetu Jagiellońskiego i Ogrodu Botanicznego (w latach 1965-1967 jego dyrektor). Był specjalistą w zakresie briologii i palinologii[1].

W latach 1921–1926 odbył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 21 kwietnia 1927 uzyskał stopień doktora filozofii w zakresie botaniki na podstawie pracy Budowa i wiek torfowiska w Pakosławiu pod Iłżą, której promotorem był Władysław Szafer. Od 1 lipca 1928 - do wybuchu II wojny światowej był adiunktem w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach (z siedzibą we Lwowie), kierował wtedy Stacją Doświadczalną Uprawy Łąk i Pastwisk na Czarnohorze koło Worochty. Od stycznia 1940 do czerwca 1941 pracował w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Lwowskiego. Od września 1941 do marca 1944 zatrudniony był w Instytucie Badania Tyfusu Plamistego i Chorób Wirusowych prof. Rudolfa Weigla we Lwowie jako nakładacz, następnie jako kontroler. W marcu 1944 obawiając się zbliżającej się Armii Czerwonej lub w obawie odkrycia przez Niemców jego związków z AK, opuścił nagle wraz z całą rodziną Lwów i przeniósł się do swego brata, do Tarnowa. Od lipca 1944 do końca lutego 1945 był leśniczym w Gumniskach koło Tarnowa. 13 listopada 1947 odbyło się kolokwium habilitacyjne i nadanie przez Radę Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UJ stopnia docenta w zakresie systematyki roślin ze szczególnym uwzględnieniem briologii (15 VI 1948 - zatwierdzenie habilitacji przez ministra oświaty). 30 czerwca 1954 został profesorem nadzwyczajnym UJ. W latach 1954–1967 był profesorem Katedry Systematyki i Geografii Roślin na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ. Zmarł nagle na serce[2].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3] (kwatera IIa-płd.-1).

Grób prof. Bronisława Szafrana na cmentarzu Rakowickim

Główne publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Rodzaje polskich mchów (1939)
  • Próba wyjaśnienia związku filogenetycznego między sekcjami torfowców (1946)
  • Mchy (t.1-2, 1947-1951)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Krakowa wyd. PWN Kraków 2000, s.943
  2. Piotr Kohler. Leksykon botaników polskich: Bronisław Wiesław Sulimir Szafran. „Wiadomości Botaniczne”. 44, 3/4, s. 78–82, 2000. 
  3. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 283, ISBN 978-83-233-4527-5.