French
DeutschBronisław Sztejn – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 lutego 1971 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef baterii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Bronisław Sztejn (ur. 5 lutego 1901 w Lubawie, zm. 18 lutego 1971 w Gorzowie Wielkopolskim) – żołnierz Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 5 lutego 1901 w Lubawie, w ówczesnym powiecie lubawskim rejencji kwidzyńskiej, w rodzinie Jana i Anny z Pawleckich[1][2]. W 1914 ukończył czteroklasową szkołę miejską w Lubawie[3][4].
8 marca 1920 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 63 pułku piechoty[3]. 15 maja przeniesiony został do 164 pułku piechoty, a od 15 września walczył na froncie przeciwbolszewickim w składzie 1. kompanii 26 pułku piechoty[3]. Wyróżnił się w czasie zagonu na Kowel. 12 września zainicjował śmiały atak, który przyczynił się do zdobycia Skoran pod Kowlem[4][5].
Po wojnie zdemobilizowany, a w 1922 ponownie powołany do wojska z przydziałem do 29 pułku artylerii polowej w Grodnie. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej kontynuował służbę w 29 pap jako podoficer zawodowy[3]. W marcu 1934, w stopniu ogniomistrza, pełnił obowiązki szefa 7. baterii[6][7].
We wrześniu 1939 walczył w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”[4]. Po klęsce wrześniowej osadzony w obozie jenieckim. Po ucieczce z obozu walczył we francuskim ruchu oporu, a następnie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych[4].
W 1946 powrócił do kraju, a w 1947 przeniesiony został do rezerwy w stopniu porucznika. W 1948 zmienił nazwisko na Pawlecki[4]. Pracował w PSS „Społem“. Zmarł w Gorzowie Wielkopolskim, pochowany na tamtejszym cmentarzu[4].
Był żonaty z Leonardą, z którą miał córki: Halinę (ur. 29 listopada 1927), Ludwikę (ur. 25 sierpnia 1931) i Zofię[4][6].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1498[8] – 28 lutego 1921[9][10][11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 146, jako Sztein.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1991 ↓, s. 146.
- ↑ Abramowicz i Kreis 1929 ↓, s. 23, jako Stein.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-10].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 479, jako Sztajn.
- ↑ Abramowicz i Kreis 1929 ↓, s. 28, jako Stejn.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sztejn Bronisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.48-3909 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-09].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Stanisław Abramowicz, Józef Kreis: Zarys historji wojennej 26-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.